แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
เครื่องหมายการค้าของโจทก์เป็นอักษรโรมันว่า “LACOVO”อ่านออกเสียงว่า “ลาโคโว” ส่วนเครื่องหมายการค้าของจำเลยเป็นอักษรโรมันว่า “TACOLAVO” อ่านออกเสียงว่า “ทาโคลาโว”เครื่องหมายการค้าของโจทก์อ่านออกเสียง 3 พยางค์ ส่วนเครื่องหมายการค้าของจำเลยอ่านออกเสียง 4 พยางค์ พยางค์ หน้าของเครื่องหมายการค้าของโจทก์อ่านว่า “ลา” เป็นเสียงอักษร “ล”ส่วนพยางค์ หน้าของเครื่องหมายการค้าของจำเลยอ่านว่า “ทา” เป็นเสียงอักษร “ท” สำหรับเครื่องหมายการค้าของโจทก์ไม่มีเสียงอักษร “ท” เลย แม้เครื่องหมายการค้าของโจทก์และของจำเลยอ่านออกเสียงเหมือนกันอยู่ 3 พยางค์ คือ ลาโคและโว แต่ ทั้งสามพยางค์นั้น เครื่องหมายการค้าของโจทก์มิได้อยู่ในตำแหน่ง เดียว กับเครื่องหมายการค้าของจำเลย ยกเว้นเสียงโว เท่านั้นที่เป็นพยางค์ สุดท้ายเช่นเดียว กัน ดังนี้ เครื่องหมายการค้าของโจทก์กับของจำเลยมีข้อแตกต่างกันมากไม่อาจกล่าวได้ ว่าเหมือนหรือคล้ายกันถึง ขนาดทำให้สาธารณชนเกิดความสับสนหลงผิดว่าสินค้าของจำเลยคือสินค้าของโจทก์ได้.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นเจ้าของร่วมในเครื่องหมายการค้า”LACOVO” อ่านว่า “ลา-โค-โว” ร่วมกับนายประเสริฐ เกษมไพบูลย์สุขซึ่งได้ยื่นคำขอจดทะเบียนไว้ตามคำขอเลขที่ 83080 สำหรับสินค้าจำพวก 50 รายการสินค้าแปรงสีฟัน นายประเสริฐ เกษมไพบูลย์สุขเจ้าของร่วมในเครื่องหมายการค้าดังกล่าวได้ยินยอมให้โจทก์ผู้เดียวเป็นผู้ผลิตสินค้าประเภทแปรงสีฟันภายใต้เครื่องหมายการค้าดังกล่าวเมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม 2528 จำเลยได้ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า “TACOLAVO” อ่าน “ทา-โค-ลา-โว” ตามคำขอเลขที่139174 สำหรับสินค้าจำพวก 50 รายการสินค้าแปรงสีฟันเช่นเดียวกับของโจทก์ ซึ่งอาจทำให้สาธารณชนเกิดความสับสนและหลงผิดในแหล่งกำเนิดและคุณภาพของสินค้าว่าเป็นแหล่งเดียวกันกับสินค้าของโจทก์ได้ถือได้ว่าจำเลยมีเจตนาลอกเลียนเครื่องหมายการค้าของโจทก์ซึ่งเป็นเจตนาไม่สุจริต คำวินิจฉัยของนายทะเบียนเครื่องหมายการค้าซึ่งวินิจฉัยว่าเครื่องหมายการค้าของจำเลยแตกต่างและไม่คล้ายกับเครื่องหมายการค้าของโจทก์ นั้น โจทก์ไม่เห็นพ้องด้วย ขอให้ศาลเพิกถอนคำขอจดทะเบียนของจำเลย
จำเลยให้การว่า เครื่องหมายการค้า “TACOLAVO” ของจำเลยไม่เหมือนกับเครื่องหมายการค้า “LACOVO” ของโจทก์ไม่ทำให้สาธารณชนเกิดความสับสนหรือหลงผิดว่าเป็นสินค้าของโจทก์เพราะสำเนียงเรียกขานและรูปลักษณะของตัวอักษรต่างกัน จำเลยได้คิดค้นประดิษฐ์เครื่องหมายการค้าขึ้นมาเอง ไม่มีเจตนาลอกเลียนแบบเครื่องหมายการค้าของโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้เพิกถอนคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าเลขที่ 139174 ของจำเลย
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “พิเคราะห์แล้ว ในปัญหาที่ว่าเครื่องหมายการค้าของจำเลยเหมือนหรือคล้ายเครื่องหมายการค้าของโจทก์จนทำให้สาธารณชนเข้าใจผิดว่าสินค้าของจำเลยคือสินค้าของโจทก์หรือไม่นั้น ปรากฏว่าเครื่องหมายการค้าของโจทก์เป็นอักษรโรมันว่า “LACOVO” อ่านออกเสียงว่า “ลาโคโว” ส่วนเครื่องหมายการค้าของจำเลยนั้นเป็นอักษรโรมันว่า “TACOLAVO” อ่านออกเสียงว่า”ทาโคลาโว” เห็นได้ว่า เครื่องหมายการค้าของโจทก์อ่านออกเสียง3 พยางค์ ส่วนเครื่องหมายการค้าของจำเลยอ่านออกเสียง 4 พยางค์พยางค์หน้าของเครื่องหมายการค้าของโจทก์อ่านว่า “ลา” เป็นเสียงอักษร “ล” ส่วนพยางค์หน้าของเครื่องหมายการค้าของจำเลยอ่านว่า”ทา” เป็นเสียงอักษร “ท” สำหรับเครื่องหมายการค้าของโจทก์นั้นไม่มีเสียงอักษร “ท” เลย จริงอยู่แม้เครื่องหมายการค้าของโจทก์และของจำเลยอ่านออกเสียงเหมือนกันอยู่ 3 พยางค์ คือ ลา โค และโวแต่ทั้งสามพยางค์ดังกล่าวนั้นเครื่องหมายการค้าของโจทก์มิได้อยู่ในตำแหน่งเดียวกับเครื่องหมายการค้าของจำเลยยกเว้นเสียง โวเท่านั้นที่เป็นพยางค์สุดท้ายเช่นเดียวกันด้วยเหตุผลดังกล่าวแล้วศาลฎีกาเห็นว่า เครื่องหมายการค้าของโจทก์กับของจำเลยดังกล่าวยังมีข้อแตกต่างกันมากไม่อาจกล่าวได้ว่าเหมือนหรือคล้ายกันถึงขนาดทำให้สาธารณชนเกิดความสับสนหลงผิดว่าสินค้าของจำเลยคือสินค้าของโจทก์ได้ ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์เสียนั้นต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกา ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น”
พิพากษายืน.
