แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
แม้จำเลยจะรับว่าอยู่อาศัยในที่เช่าก็ตาม ยังฟังไม่ชัดลงไปว่า เป็นการอยู่ในฐานะ “อยู่อาศัย” ตามพระราชบัญญัติ หรือเพียงอยู่ในฐานะที่เข้าไปประกอบกิจ
(อ้างฎีกาที่ 1099 – 1147/2491)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้ง ๓ สำนวน เช่าตึกของโจทก์ทำเป็นสถานที่ค้าและอยู่ในทำเลยการค้า จำเลยได้ใช้ตึกที่เช่านี้ประกอบการค้าเป็นประธาน อยู่อาศัยเป็นอุปกรณ์ โจทก์ได้บอกเลิกสัญญา จำเลยไม่ส่งสถานที่คืน จึงขอให้ขับไล่จำเลยและเรียกค่าเสียหาย จำเลยให้การว่า จำเลยได้เช่าเพื่อใช้และใช้เป็นที่อยู่อาศัยเป็นส่วนใหญ่ด้วย มิได้ประกอบการค้าแต่อย่างเดียว จำเลยได้รับความคุ้มครองของ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ชั้นพิจารณาจำเลยยอมรัวว่า อาศัยอยู่ในที่เช่าจริง แต่ทำการค้าเป็นส่วนใหญ่ ศาลชั้นต้นงดสืบพยานแล้ววินิจฉัยว่า กรณีตกอยู่ภายใต้ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า พิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้จำเลยจะรับว่า จำเลยได้เข้าอยู่ในที่เช่าด้วยก็ดี และถึงแม้จะใช้คำว่าอาศัยก็ตาม แต่ยังไม่ชัดลงไปว่า เป็นการอยู่ในฐานะ “อยู่อาศัย” ตาม พ.ร.บ.หรือเพียงแต่อยู่ในฐานะที่เข้าไปประกอบกิจ
พิพากษายกคำพิพากษาศาลล่าง ให้ศาลชั้นต้นดำเนินกระบวนพิจารณาพิพากษาใหม่ ตามแนวข้อกฎหมายดังกล่าวไว้ในคำพิพากษาฎีกาที่ ๑๐๙๙ – ๑๐๔๗/๒๔๙๑
