แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ตามฟ้องโจทก์กล่าวว่า ที่พิพาทเป็นที่ดินมือเปล่า เมื่อปรากฏว่าสามีโจทก์เคยไปขอให้เจ้าพนักงานที่ดินออกโฉนดที่พิพาทเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2506 จำเลยคัดค้านว่าที่พิพาทเป็นของจำเลยโดยสามีโจทก์ขายให้และครอบครองตลอดมา แสดงว่าจำเลยได้แย่งการครอบครองที่พิพาทจากสามีโจทก์แล้ว โจทก์มาฟ้องคดีนี้เมื่อวันที่ 20 กันยายน 2510ถือได้ว่าเป็นการฟ้องเพื่อเอาคืนซึ่งการครอบครองเกินหนึ่งปี โจทก์เสียสิทธิที่จะเอาคืนซึ่งการครอบครองไปเด็ดขาดก่อนฟ้องแล้ว
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เดิมนายจินต์สามีโจทก์เป็นผู้มีสิทธิครอบครองที่ดินหนึ่งแปลงเนื้อที่ 1 งาน 62 ตารางวา เมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2506 นายจินต์นำช่างแผนที่ทำการรังวัดเพื่อออกโฉนดเจ้าพนักงานกันเขตทางตะวันตกเป็นทางสาธารณะส่วนหนึ่ง คงเหลือที่ดินที่จะออกโฉนด 98 เศษแปดส่วนสิบตารางวา ตามใบไต่สวนเลขที่ 136 จำเลยคัดค้านว่าที่ดินแปลงนี้เป็นของจำเลย โดยนายจินต์ขายให้พร้อมกับที่ดินโฉนดที่ 12206 นายจินต์จึงฟ้องจำเลยตามสำนวนคดีแพ่งดำศาลจังหวัดราชบุรี 69/2507 ระหว่างพิจารณานายจินต์ป่วยจึงถอนฟ้องวันที่ 20 กันยายน 2509 นายจินต์ถึงแก่กรรม โจทก์ครอบครองที่ดินแปลงนี้ต่อมา ขอให้ศาลพิพากษาว่าที่ดินตามใบไต่สวนเลขที่ 136 ซึ่งจะออกเป็นโฉนด 15884 เป็นกรรมสิทธิ์ของโจทก์
จำเลยให้การว่า ที่พิพาทเป็นที่งอกริมตลิ่งของโฉนดเลขที่ 12206 ซึ่งนายจินต์สามีโจทก์ขายให้พร้อมกับที่ดินโฉนด 12206 เดิมเป็นผืนเดียวกัน แต่ริมแม่น้ำมีทางเดินเล็ก ๆ ผ่านตลอดทุกแปลง ต่อมาทางเทศบาลขอขยายทางเดินให้กว้างออก ได้กลายสภาพเป็นทางใช้ประจำ เมื่อซื้อที่ดินดังกล่าวแล้ว จำเลยฝ่ายเดียวครอบครองที่พิพาทมาโดยสงบเปิดเผยเจตนาเป็นเจ้าของติดต่อกันมาเกินกว่า 10 ปี ได้กรรมสิทธิ์แล้ว เมื่อนายจินต์ถอนฟ้องคดีที่ฟ้องจำเลย เจ้าพนักงานที่ดินได้ออกโฉนดแก่จำเลยเมื่อวันที่ 23 มีนาคม 2508 โฉนดเลขที่ 15884 โจทก์มาฟ้องเรียกสิทธิครอบครองอีกเป็นการไม่ชอบ ฟ้องโจทก์เคลือบคลุม ฟ้องซ้ำ โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า นายจินต์สามีโจทก์ขายที่ดินโฉนดเลขที่ 12206 พร้อมกับที่พิพาทให้จำเลยตั้งแต่ พ.ศ. 2499 แล้ว นายจินต์ไม่ได้ครอบครองที่พิพาทอีกเลย ไม่จำต้องวินิจฉัยข้อตัดฟ้องของจำเลยให้ยกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาพิพากษาว่า ตามฟ้องโจทก์กล่าวว่าที่พิพาทเป็นที่ดินมือเปล่า เมื่อปรากฏว่าสามีโจทก์เคยไปขอให้เจ้าพนักงานที่ดินออกโฉนดที่พิพาทเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2506 จำเลยคัดค้านว่า ที่พิพาทเป็นของจำเลย โดยสามีโจทก์ขายให้และครอบครองตลอดมาแสดงว่าจำเลยแย่งการครอบครองที่พิพาทจากสามีโจทก์แล้ว โจทก์ฟ้องคดีนี้เมื่อวันที่ 20 กันยายน 2510 ถือได้ว่าเป็นการฟ้องเพื่อเอาคืนซึ่งการครอบครองเกินกว่าหนึ่งปี โจทก์เสียสิทธิที่จะเอาคืนซึ่งการครอบครองไปเด็ดขาดแล้วตั้งแต่ก่อนฟ้อง
พิพากษายืนในผลที่ศาลอุทธรณ์ยกฟ้อง
