แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในศาลชั้นต้นจำเลยต่อสู้ว่าการเวนคืนโฉนดที่จำเลยให้โจทก์ยึดถือไว้เป็นประกันเงินกู้นั้นเท่ากับเป็นการเวนคืนเอกสารหลักฐานแห่งการกู้ยืมประเด็นข้อนี้ศาลชั้นต้นสั่งไม่ให้จำเลยนำสืบ เมื่อจำเลยมิได้โต้แย้งคำสั่งนี้ตาม ป.วิ.แพ่ง มาตรา 226 จำเลยจะขอให้ศาลฎีการวินิจฉัยในประเด็นข้อนี้ไม่ได้ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย.
ย่อยาว
เรื่อง ผิดสัญญายึม
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกู้เงินโจทก์ไป ๖๐๐๐ บาท ตาม สัญญากู้ ขอให้จำเลยใข้คืนพร้อมทั้งดอกเบี้ย
จำเลยรับว่าได้กู้เงินโจทก์ ๖๐๐๐ บาทและได้ทำสัญญากู้ให้โจทก์ไว้จริงและได้มอบโฉนดที่ดินไว้เป็นประกันเงินด้วย จำเลยได้ใช้ต้นเงินและดอกเบี้ยให้โจทก์หมดสิ้นแล้ว
โจทก์ได้คืนโฉนดให้จำเลยมา แต่โจทก์ว่ายังค้นหาสัญญากู้ไม่พบ เมื่อพบแล้วจะคืนให้จำเลยภายหลัง
โจทก์สั่งสัญญากู้ต่อศาล จำเลยตรวจดูแล้วแถลงว่าจะใช่สัญญากู้รายนี้หรือไม่ จำไม่ได้ แต่ได้ใช้เงินคืนโจทก์หมดสิ้นแล้วพร้อมด้วยดอกเบี้ยไม่มีติดค้าง ทั้งนี้มิได้มีการเวนคืนโฉนดที่โจทก์ยึดไว้เป็นประกันการกู้ให้จำเลยเท่านั้น
ศาลชั้นต้นกะประเด็นให้คู่ความนำสืบเพียงว่า สัญญากู้ฉบับที่กล่าวนี้ใช่ฉบับที่โจทก์นำมากล่าวอ้างหรือไม่ ให้โจทก์นำสืบก่อน
ส่วนประเด็นที่ว่าจำเลยได้ชำระเงินกู้รายนี้ให้โจทก์แล้วหรือยัง จำเลยไม่มีเอกสารหลักฐานการชำระหนี้มาแสดงต้องห้ามตาม ป.พ.พ.มาตรา ๖๕๓ แม้จำเลยจะอ้างว่าโจทก์ได้คืนโฉนดที่ดินของจำเลยที่โจทก์ยึดไว้เป็นหลักประกันการกู้เงินตามสัญญากู้ก็ไม่ปรากฎว่าได้มีการมอบโฉนดให้โจทก์ยึดถือไว้แต่ประการใด จำเลยจะขอสืบเพิ่มเติมแก้ไขเอกสารไม่ได้ ต้องห้ามตาม ป.วิ.แพ่ง ม.๙๔(ข) และการคืนโฉนดก็มิใช่เป็นการเวนคืนเอกสารหลักฐานแห่งการกู้ยืมตาม ม.๖๕๓ จึงไม่อนุญาตให้จำเลยนำสืบในประเด็นข้อนี้
ศาลชั้นต้นเห็นว่าการนำสืบของโจทก์ฟังได้ว่าเอกสารสัญญากู้ที่โจทก์นำมาฟ้องใช่สัญญาฉบับที่จำเลยทำให้โจทก์ไว้แน่ เมื่อศาลสั่งตัดพยานของจำเลยที่จะนำสืบว่าจำเลยได้ชำระหนี้รายนี้ไปแล้ว ก็ต้องฟังว่าหนี้รายนี้ยังมิได้ชำระ จึงพิพากษาให้จำเลยชำระต้นเงินและดอกเบี้ยตั้งแต่วันกู้ไปจนกว่าจะชำระเสร็จให้โจทก์
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาทั้งในข้อกฎหมายและข้อเท็จจริง
ส่วนข้อกฎหมายที่จำเลยฎีกาว่า การเวนคืนโฉนดที่จำเลยยึดถือไว้เท่ากับเป็นการเวนคืนเอกสารหลักฐานแห่งการกู้ยืมนั้น ประเด็นข้อนี้ศาลชั้นต้นสั่งไม่ให้จำเลยนำสืบ จำเลยมิได้โต้แย้งคำสั่งนี้ตาม ป.วิ.แพ่ง ม.๒๒๖ ศาลฎีกาจึงไม่รับวินิจฉัย พิพากษายืน.
