แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ดุลพินิจของศาล
ย่อยาว
ศาลเห็นแลศาลอุทธรณ์ตัดสินจำคุกจำเลยคนละ ๑ ปีตามกฎหมายอาญา ม.๓๐๘ แต่ศาลอุทธรณ์เห็นต่อไปว่า จำเลยกระทำความผิดเปนส่วนตัวแลเปนความผิดครั้งแรก จึงให้รอการลงอาญาแก่จำเลยตาม ม.๔๑-๔๒
โจทย์จำเลยฎีกา
ฏีกาตัดสินยืนในข้อที่ให้จำคุกจำเลยคนละ ๑ ปีตาม ม.๓๐๘ แต่ข้อรอการลงอาญานั้น เห็นว่า ม.๔๑ ให้อำนาจแก่ศาลที่จะใช้ดุลพินิจเปนเรื่องๆ ถ้าจะวินิจฉัยอย่างศาลอุทธรณ์ จะกลายเปนว่ากฎหมายยอมให้ทุกคนกระทำผิดอาญาส่วนตัวได้คนละครั้ง ซึ่งเข้าใจว่าไม่ใช่ความประสงค์ของกฎหมาย เรื่องนี้ความผิดที่จำเลยกระทำเกิดด้วยอุบายซับซ้อนแสดงความคิดความหมายอย่างลึกซึ้ง จึงไม่มีเหตุอันใดที่ควรจะรอการลงอาญาจำเลย
