แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เสนอข่าวในหนังสือพิมพ์ว่า โจทก์ต้องหาชั้นตำรวจว่ากระทำผิดอาญา กระทำอย่างไร้ความปราณี ดังนี้ มีมูลความผิดฐานหมิ่นประมาท จะว่าเป็นการเสนอข่าวตามวิสัยธรรมดาของหนังสือพิมพ์ มิได้ยืนยันตามข่าวนั้น หาได้ไม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 เป็นเจ้าของหนังสือพิมพ์เดลิเมล์รายวันจำเลยที่ 2 เป็นบรรณาธิการ ผู้พิมพ์และผู้โฆษณา จำเลยสมคบกันโฆษณาข้อความหมิ่นประมาทใส่ความโจทก์ในหนังสือพิมพ์ที่กล่าวนั้นข้อความมีว่ากระไรแจ้งอยู่ในฟ้อง โจทก์ขอให้ลงโทษจำเลย
ชั้นไต่สวนมูลฟ้อง ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นต้องกันว่าฟ้องไม่มีมูล พิพากษาให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาปรึกษาคดีแล้ว คดีนี้โจทก์ฎีกาได้แต่เฉพาะปัญหาข้อกฎหมาย หนังสือพิมพ์เดลิเมล์รายวัน โฆษณาข้อความกล่าวโดยย่อก็คือโฆษณาว่าชั้นสถานีตำรวจ โจทก์ต้องหาฐานข่มขืนทำชำเราเด็กหญิงประนอม ส่วนข้อความพิสดารที่โฆษณาก็มีเช่นว่า โจทก์กระทำแก่เด็กหญิงประนอมอย่างไร้ความปราณี เป็นต้น ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ไม่เห็นเป็นการหมิ่นประมาท อ้างเหตุว่าเป็นการเสนอข่าวของหนังสือพิมพ์รายวัน ไม่ทำให้โจทก์เสียชื่อเสียง ไม่ทำให้คนทั้งหลายดูหมิ่นเกลียดชังโจทก์ การโฆษณาเป็นทำนองรายงานข่าวทั่ว ๆ ไปตามวิสัยธรรมดาของหนังสือพิมพ์ การโฆษณามิได้ยืนยันว่าโจทก์ข่มขืนกระทำชำเราเด็กหญิงประนอม ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์มีความเห็นดังนี้ จึงให้ยกฟ้อง
ศาลนี้ไม่เห็นพ้อง ข้อความเท่าที่ปรากฏนั้น โฆษณาทางหนังสือพิมพ์ก็อาจเป็นหมิ่นประมาทได้
ศาลนี้พิพากษากลับ ให้รับฟ้องไว้พิจารณา
