แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กิจการใดที่ตัวแทนกระทำไปโดยความประมาทเลินเล่อนั้นเป็นเรื่องผิดสัญญา
การฟ้องตัวแทนที่กระทำการประมาทเลินเล่อ ทำให้การเสียหายเป็นเรื่องผิดสัญญาไม่ต้องฟ้องภายใน 1 ปี
เมื่อคำวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์วินิจฉัยแต่ปัญหาข้อกฎหมาย ยังมิได้ชี้ขาดข้อเท็จจริงในประเด็นศาลฎีกามีอำนาจยกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ แล้วให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาพิพากษาใหม่
ย่อยาว
คดีนี้ ได้ความว่าจำเลยเป็นลูกจ้างบริษัทสหไทยวัฒนาจำกัด จำเลยในตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายสินค้าออก มีหน้าที่เกี่ยวกับการจัดการและติดต่อตรวจตราในการส่งสินค้าออก เฉพาะอย่างยิ่งสินค้าไม้ต่างๆ สำหรับส่งไปจำหน่ายต่างประเทศ จำเลยในตำแหน่งดังกล่าวได้จัดให้นายเอี่ยมเข้าทำสัญญาขายไม้ก้านเหลืองแปรรูปให้แก่โจทก์ แล้วจำเลยได้ขึ้นไปตีตราไม้ซุงที่นายเอี่ยมอ้างว่าเป็นไม้ก้านเหลืองและเป็นของตน ครั้นแล้วจำเลยกลับมารายงานและขออนุมัติให้บริษัทโจทก์จ่ายเงินล่วงหน้าให้นายเอี่ยม บริษัทโจทก์ได้จ่ายเงินไปตามสัญญา ๓๗,๐๐๐ บาท ต่อมาปรากฎว่าไม้ซุงที่จำเลยตีตรานั้นหาใช่ไม้ก้านเหลืองไม่ เป็นไม่ชนิดอื่นมีคุณภาพเลวกว่าและไม่ได้แปรรูปส่งให้โจทก์ ตัวนายเอี่ยมก็หลบหนี้ไป จำเลยเป็นลูกจ้างและตัวแทนโจทก์ตีตราไม้ซุงโดยประมาทเลินเล่อ ไม่ใช้วิชาชีพ ตามที่จำเลยมีหน้าที่ในกิจการค้าไม้ ทำให้โจทก์เสียหายสูญเงินดังกล่าว ขอให้จำเลยใช้พร้อมดอกเบี้ย
จำเลยต่อสู้ว่าจำเลยเป็นลูกจ้างโจทก์ไม่ใช่ตัวแทน จำเลยไม่ได้ประมาทเลินเล่อไม่ต้องรับผิด และตัดฟ้องว่าโจทก์ฟ้องเกิน ๑ ปี ขาดอายุความตาม ป.พ.พ.ม. ๔๔๘ วรรค ๑
ศาลชั้นต้นฟังว่า ความเสียหายเกิดขึ้นเพราะความประมาทเลินเล่อของจำเลย ผู้เป็นตัวแทน ข้อตัดฟ้องของจำเลยเป็นเรื่องตามเสียหาย เกิดจากละเมิดหาใช่เรื่องผิดสัญญาอย่างนี้ไม่ จึงฟังไม่ขึ้น พิพากษาให้จำเลยใช้เงิน ๓๗,๐๐๐ บาท กับดอกเบี้ย
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ เห็นว่าคดีนี้เป็นเรื่องขอให้จำเลยรับผิดในมูลละเมิด หาใช่ฐานผิดสัญญาไม่ เมื่อฟ้องโจทก์เกิน ๑ ปี จึงขาดอายุความพิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จำเลยซึ่งเป็นลูกจ้างโจทก์ขึ้นไปตีตราไม้ตลอดจนรายงานต่อโจทก์ขออนุมัติจ่ายเงินนั้น เป็นการทำแทนโจทก์ อันเข้าอยู่ในลักษณะสัญญาตัววแทนตัวการตาม ป.พ.พ.ม.๗๙๗ การกระทำของจำเลยนี้ถือได้ว่ากรระทำไปทั้งในฐานะลูกจ้างและตัวแทนโจทก์ ดังนั้นความรับผิดของจำเลยต่อโจทก์ในคดีนี้ ถ้าหากมีก็จัดอยู่ในลักษณะสัญญาตัวแทนตัวการตาม ป.พ.พ.ม. ๘๑๒ ไม่ใช่ละเมิด ฟ้องโจทก์จึงไม่ขาดอายุความ แต่คดีนี้ศาลอุทธรณ์ยังไม่ได้วินิจฉัยชี้ขาดข้อเท็จจริงว่าการกระทำของจำเลยเป็นการประมาทเลินเล่ออันจะต้องรับผิดตามฟ้องเพียงไรหรือไม่
พิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาพิพากษาใหม่
