แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยให้ออกจากที่ ทางพิจารณาว่าที่ ๆ จำเลยปลูกบ้านอยู่ในที่สาธารณ คืออยู่ในที่น้ำท่วมถึง แต่ที่นี้อยู่หน้าที่พิพาทของโจทก์ เรือนโรงของจำเลยกีดขวางหน้าที่โจทก์ โจทก์เสียหายพิเศษ โจทก์มีอำนาจฟ้องขับไล่ได้ ศาลฎีกาพิพากษาให้ขับไล่จำเลย.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เป็นเจ้าของที่โฉนดเลขที่ ๒๐๕๕ ตำบลกระแชมอญ อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี ตามรูปแผนที่สังเขปท้ายฟ้อง โดยซื้อจากนายประหัส กลั่นกรอง โดยจัดการแก้ทะเบียนต่อเจ้าพนักงานถูกต้อง จำเลยปลูกเรือนอยู่ในที่และหน้าที่ของโจทก์แปลงดังกล่า และจำเลยที่ ๒ อาศัยจำเลยที่ ๑ อยู่ โดยขออาศัยที่ดินปลุกจากนายประหัส เมื่อโจทก์ได้ซื้อที่แล้วโจทก์ได้บอกกล่าวให้จำเลยออกจากที่ จำเลยไม่ออก โจทก์จึงมาฟ้องให้ศาลบังคับ
จำเลยต่อสู้ว่าปกครองที่พิพาทมา ๓๐ ปี โดยเปิดเผย และเจตนาเป็นเจ้าของจึงได้กรรมสิทธิ์ โจทก์จึงไม่มีอำนาจมาฟ้องขับไล่
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังว่าที่ที่จำเลยปลูกเรีอนเป็นที่ต่อจากที่ของโจทก์ตามโฉนดที่ ๒๐๕๕ ลงมาทางแม่น้ำเจ้าพระยา ในฤดูปรกติเวลาน้ำขึ้น น้ำท่วมที่นี้ทั้งหมด จึงถือว่าเป็นที่ชานตลิ่งหน้าที่ดินของโจทก์ ย่อมเป็นที่สาธารณสมบัติของแผ่นดิน ตามประมวลกฎหมายแพ่ง ม.๑๓๐๔(๒) แต่เรือนจำเลยปลูกกีดขวางที่ดินและหน้าที่ดินของโจทก์ ย่อมละเมิดสิทธิของโจทก์ ๆ ได้รับความเสียหายพิเศษ ฟ้องขับไล่ได้ จึงพิพากษาให้ขับจำเลยและบริวารออกจากที่พิพาท
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาพิพากษายืน.
