แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กำนันไม่มีอำนาจสั่งให้ผู้ใหญ่บ้านจับคนไปส่งอำเภอในข้อหาว่า กระทำผิดคดีอาญา โดยไม่มีหมายจับ เมื่อผู้ใหญ่บ้านกระทำตามคำสั่งของกำนัน ย่อมมีผิดตามประมวลกฎหมาย มาตรา 310
(อ้างฎีกาที่ 75/2493)
ย่อยาว
คดีมีประเด็นมาสู่ศาลฎีกาเฉพาะจำเลยที่ ๑ ซึ่งได้ความว่า นายวันดีได้แจ้งความต่อนายพรมมากำนันหาว่า นายชากับพวกเป็นร้ายลักสุกร ขอให้จับ นายพรมมาได้เขียนคำสั่งให้จำเลยที่ ๑ ซึ่งเป็นผู้ใหญ่บ้านให้จับนายชายกับพวกส่งอำเภอ จำเลยได้จัดการตามคำสั่งนั้น โจทก์ได้ฟ้องหาว่าจำเลยที่ ๑ กับพวก ใช้อำนาจในตำแหน่งโดยมิชอบ ทำให้เสื่อมเสียอิสรภาพและกรรโชก
ศาลชั้นต้นเห็นว่า การกระทำของจำเลยที่ ๑ ที่ทำไปโดยเชื่อว่าชอบด้วยกฎหมาย การกระทำของจำเลยที่ ๑ ไม่ผิด ส่วนจำเลยอื่นก็ฟังว่าไม่ได้กระทำผิดพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยที่ ๑ มีผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๑๐ ให้จำคุก ๓ เดือน ลดโทษตาม มาตรา ๗๘ กึ่งหนึ่งคงจำคุก ๑ เดือน ๑๕ วัน แต่ให้รอการลงโทษจำเลยไว้ภายในกำหนด ๑ ปี นอกนั้นยืนตามศาลชั้นต้น
่จำเลยที่ ๑ ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๗๑ บัญญัติว่า เจ้าพนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจจะจับผู้ใดไม่มีหมายจับไม่ได้ เว้นแต่เข้าข้อยกเว้น ๔ ประการ ที่นายพรมมากำนันสั่งให้จำเลยที่ ๑ จับนายชายกับพวกไม่ปรากฏว่าเข้าอยู่ในข้อยกเว้นดังกล่าว คำสั่งของนายพรมมา จึงเป็นคำสั่งไม่ชอบด้วยกฎหมาย และจำเลยที่ ๑ ไม่ควรได้รับยกเว้นโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๐
พิพากษายืน
