แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สัญญาซื้อขายเผื่อชอบเปนสัญญามีเงื่อนไข วิธีพิจารณาแพ่ง ทำให้การแก้ตัวที่โรงพักตำรวจไม่ผูกมัดจำเลย
ย่อยาว
โจทก์บอกขายรถแก่จำเลย ๆ ขอทดลองขับขี่ดูก่อน แต่จำเลยขับไปโดนรถผู้อื่น รถของโจทก์ชำรุดเสียหาย ตำรวจจับจำเลยไป จำเลยขอส่งรถคืนโจทก์ไม่ยอมรับโดยถือว่าได้บอกราคาขาดตัวแก่จำเลยแล้วเปนเงิน ๘๐๐ บาท จึงฟ้องเรียกราคารถจากจำเลย
ศาลเดิมตัดสินว่า การซื้อขายรถรายนี้ไม่ได้ทำหนังสือกันให้ถูกต้องตามประมวลแพ่ง ม.๔๕๐ วรรค ๓ จะฟ้องขอให้ศาลบังคับไม่ได้ แต่จำเลยทำให้รถเสียหาย จึงให้จำเลยซ่อมแซมให้ดีดังเดิม หรือมิฉะนั้นให้ใช้เงิน ๒๐ บาทกับค่าป่วยการทรัพย์ของโจทก์เดือนละ ๑๐ บาทจนถึงวันส่งมอบรถ
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าสัญญาซื้อขายยังไม่สมบูรณ์ เพราะจำเลยยังไม่ได้บอกตกลงรับซื้อโดยแน่นอน แม้จำเลยจะได้ให้การชั้นโรงพักว่าได้ซื้อรถจากโจทก์ราคา ๘๐๐ บาทก็ดี ก็เปนแต่คำแก้ตัวของจำเลยซึ่งถูกเจ้าพนักงานไต่สวนฐายขับรถไปโดนรถของผู้อื่น ไม่เปนการผูกมัดจำเลย จึงตัดสินยืนตามศาลเดิม
โจทก์ฎีกาว่า ( ๑ ) คดีนี้เปนเรื่องขายเผื่อชอบไม่จำเปนต้องทำเปนหนังสือ ( ๒ ) จำเลยให้การต่อโรงพักว่าได้ซื้อรถของโจทก์ราคา ๘๐๐ บาท สัญญาซื้อขายเปนอันสมบูรณ์
ศาลฎีกาตัดสินว่า ( ๑ ) เปนสัญญาขายเผื่อชอบสัญญาชนิดนี้เปนสัญญามีเงื่อนไข แต่ตามพฤติการณ์ที่เปนมายังหาเข้าในข้อบัญญัติอย่างหนึ่งอย่างใดใน ๔ อนุมาตราแห่งมาตรา ๕๐๘ ไม่ สัญญานั้นจึงยังไม่สมบูรณ์ ส่วนฎีกาข้อ ( ๒ ) เปนปัญหาข้อเท็จจริง ฎีกาไม่ได้ จึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์
