แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ฎีกาจำเลยทั้งสองเป็นฎีกาในข้อเท็จจริง ทุนทรัพย์ที่พิพาท ในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 247 วรรคหนึ่งส่วนฎีกาว่าฟ้องเคลือบคลุมเป็นข้อกฎหมายที่ไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัย ไม่รับฎีกาคืนค่าขึ้นศาลทั้งหมด จำเลยทั้งสองเห็นว่า ฎีกาที่ว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุมหรือไม่ และการนับอายุความ 1 ปีนั้น จะต้องเริ่มนับตั้งแต่เมื่อใด เป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลย ทั้งสองด้วย หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 85) ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองและบริวารออกไปจาก ที่ดินและบ้านพิพาท ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษายืน จำเลยทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 75) จำเลยทั้งสองจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 82)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว จำเลยทั้งสองฎีกาข้อแรกว่า ฟ้องโจทก์ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 172 วรรค 2 เป็นปัญหาข้อกฎหมาย จำเลยทั้งสองมีสิทธิฎีกาได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคแรก จึงให้รับฎีกา ของจำเลยที่ 1 ที่ 2 ข้อนี้ไว้ดำเนินการต่อไป ส่วนฎีกาข้อ 2 ที่ว่า จำเลยทั้งสองแย่งการครอบครองตั้งแต่วันที่ 25 กรกฎาคม 2531 เป็นฎีกาในข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 วรรคแรก เพราะทุนทรัพย์ที่พิพาทในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาข้อนี้ชอบแล้ว
