แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
คำวินิจฉัยของคณะกรรมการเครื่องหมายการค้าตามพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้าพ.ศ.2474มาตรา22วรรคสี่(1)เป็นการวินิจฉัยข้อพิพาทของโจทก์และจำเลยในชั้นแรกเกี่ยวกับเครื่องหมายการค้าของโจทก์ว่ามีลักษณะเหมือนหรือคล้ายกับเครื่องหมายการค้าของจำเลยที่จดทะเบียนไว้แล้วหรือไม่แต่ตามสภาพแห่งข้อหาที่โจทก์ฟ้องคดีนี้เป็นเรื่องที่โจทก์อ้างว่าโจทก์มีสิทธิในเครื่องหมายการค้าดีกว่าจำเลยผู้ที่ได้จดทะเบียนไว้แล้วขอให้ศาลสั่งเพิกถอนการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของจำเลยอันเป็นการใช้สิทธิที่โจทก์ได้รับการคุ้มครองตามพระราชบัญญัติ เครื่องหมายการค้าพ.ศ.2474มาตรา41(1)เป็นคนละกรณีกับคำวินิจฉัยของคณะกรรมการเครื่องหมายการค้าที่กล่าวข้างต้นการฟ้องคดีของโจทก์จึงมิได้เป็นการใช้สิทธิโดยไม่สุจริตโจทก์จึงมีอำนาจฟ้อง โจทก์เป็นเจ้าของเครื่องหมายการค้าอักษรโรมันคำว่า “CELINE”มาก่อนโดยจดทะเบียนไว้ที่ประเทศ ฝรั่งเศสใช้กับสินค้าของโจทก์ตั้งแต่พ.ศ.2506และประเทศอื่นๆเกือบทั่วโลกตั้งแต่พ.ศ.2517สินค้าของโจทก์มีจำหน่ายแพร่หลายตามห้างสรรพสินค้าต่างๆในประเทศไทยการที่จำเลยได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้าอักษรโรมันคำว่า “CELINE” อยู่ใต้รูปนกยูงเกาะตัว “C” เมื่อพ.ศ.2523โดยอักษรโรมันคำว่า “CE’LINE” เหมือนหรือคล้ายกับอักษรโรมันคำว่า “CELINE” ซึ่งโจทก์เป็นเจ้าของและใช้เป็นเครื่องหมายการค้ามาก่อนจำเลยจึงต้องถือว่าโจทก์มีสิทธิในเครื่องหมายการค้าคำว่า “CELINE” หรือ “CE’LINE” ดีกว่าจำเลย
ย่อยาว
โจทก์ ฟ้อง ขอให้ พิพากษา ว่า โจทก์ มีสิทธิ ใน เครื่องหมายการค้า อักษรโรมัน คำ ว่า “CELINE” หรือ “CE’LINE” อ่าน ว่า “ซีไลน์” หรือ “ซีลิน” ดีกว่า จำเลย ให้ จำเลย ถอน คำขอ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้า คำขอ เลขที่ 112325 ทะเบียน เลขที่ 76092 ภายใน 1 เดือน นับแต่วัน พิพากษา หาก จำเลย ไม่ปฏิบัติ ตาม ให้ ถือเอา คำพิพากษา แทน การแสดงเจตนา ของ จำเลย ห้าม จำเลย ใช้ และ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้าอักษร โรมัน คำ ว่า “CELINE” หรือ “CE’LINE” อีก ต่อไป ให้ จำเลย ใช้ ค่าเสียหาย แก่ โจทก์ เดือน ละ 50,000 บาท นับแต่ วันฟ้อง จนกว่า จำเลยจะ เลิก ใช้ เครื่องหมายการค้า ดังกล่าว
จำเลย ให้การ และ ฟ้องแย้ง ขอให้ ยกฟ้อง โจทก์ และ ให้ โจทก์ ถอนคำขอ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้า คำขอ เลขที่ 194179 หาก โจทก์ไม่ปฏิบัติ ตาม ให้ ถือเอา คำพิพากษา แทน การแสดง เจตนา ของ โจทก์ให้ โจทก์ ชำระ ค่าเสียหาย แก่ จำเลย เดือน ละ 100,000 บาท นับแต่ วันฟ้องจนกว่า โจทก์ จะ ถอน คำขอ จดทะเบียน ห้าม โจทก์ ใช้ และ จดทะเบียนเครื่องหมายการค้า อักษร โรมัน คำ ว่า “CELINE” หรือ “CE’LINE” อีก ต่อไป
โจทก์ ให้การ แก้ฟ้อง แย้ง ขอให้ ยกฟ้อง แย้ง
ศาลชั้นต้น พิพากษา ว่า โจทก์ มีสิทธิ ใน เครื่องหมายการค้า อักษรโรมัน คำ ว่า “CELINE” หรือ “CE’LINE” ดีกว่า จำเลย ให้ เพิกถอน เครื่องหมายการค้า อักษร โรมัน คำ ว่า “CE’LINE” อ่าน ว่า “ซีลิน” ตาม คำขอ เลขที่ 112325 ทะเบียน เลขที่ 76092 ออกจาก ทะเบียน เครื่องหมายการค้า และ ให้ จำเลย ถอน คำขอ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้า ตาม คำขอดังกล่าว ออกจาก ทะเบียน เครื่องหมายการค้า ต่อ กอง สิทธิบัตร และเครื่องหมายการค้า กรมทะเบียนการค้า กระทรวงพาณิชย์ หาก ไม่ปฏิบัติตาม ให้ ถือเอา คำพิพากษา แทน การแสดง เจตนา ของ จำเลย ให้ยก ฟ้องแย้งของ จำเลย
จำเลย อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน
จำเลย ฎีกา
ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า “พิเคราะห์ แล้ว มี ปัญหา ที่ ต้อง วินิจฉัย ตามฎีกา จำเลย ข้อ แรก ว่า โจทก์ มีอำนาจ ฟ้อง หรือไม่ จำเลย ฎีกา ว่าโจทก์ มิได้ ใช้ สิทธิ อุทธรณ์ คำวินิจฉัย ของ นายทะเบียน หรือ มิได้ นำ คดีฟ้องร้อง ต่อ ศาล คำวินิจฉัย ของ นายทะเบียน จึง ถึงที่สุด และ ฟังข้อเท็จจริง ได้ ตาม คำวินิจฉัย นั้น ว่า จำเลย มีสิทธิ ใน เครื่องหมายการค้า คำ ว่า “CE’LINE” และ รูป นกยูง เกาะ ตัวอักษร “C” ดีกว่า โจทก์ สิทธิ ใน การ นำ อักษร คำ ว่า “CELINE” มา ขอ จดทะเบียน เป็น เครื่องหมาย การค้า ของ โจทก์ หมด ไป แล้ว ตั้งแต่ นายทะเบียน วินิจฉัย คำคัดค้าน ของ โจทก์ตาม เอกสาร หมาย ล. 51 โจทก์ ฟ้องคดี นี้ เป็น การ ใช้ สิทธิ ทาง ศาล โดยไม่สุจริต โจทก์ จึง ไม่มี อำนาจฟ้อง ข้อเท็จจริง ที่ ทั้ง สอง ฝ่าย นำสืบรับ กัน ฟัง เป็น ยุติ ได้ว่า ใน ชั้น แรก เมื่อ วันที่ 15 พฤษภาคม 2523จำเลย ได้ ยื่น ขอ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้า อักษร โรมัน คำ ว่า “CE’LINE” อยู่ ใต้ รูป นกยูง เกาะ ตัวอักษร “C” ตาม คำขอ เลขที่ 112325 สำหรับ สินค้า จำพวก ที่ 38 ก่อน ต่อมา โจทก์ จึง ได้ ยื่น ขอจดทะเบียน เครื่องหมายการค้า อักษร โรมัน คำ ว่า “CELINE PARIS” อยู่ ใต้ รูป คนขับ รถม้า ตาม คำขอ เลขที่ 114092 และ ได้ ยื่น คำคัดค้านการ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้า ของ จำเลย เมื่อ วันที่ 16 กุมภาพันธ์2524 ตาม สำเนา คำคัดค้าน การ ขอ จดทะเบียน เอกสาร หมาย จ. 26โดย อ้างว่า โจทก์ เป็น เจ้าของ เครื่องหมายการค้า คำ ว่า “CELINE” ซึ่ง ได้ จดทะเบียน ไว้ ใน ต่างประเทศ หลาย ประเทศ นายทะเบียน เครื่องหมายการค้า ได้ วินิจฉัย ว่า ทั้ง สอง ฝ่าย ไม่ได้ นำ หลักฐาน มา แสดง ว่า ฝ่ายใดเป็น เจ้าของ เครื่องหมายการค้า อัน แท้จริง กรณี เข้า ข้อสันนิษฐานตาม พระราชบัญญัติ เครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2474 มาตรา 17 ว่า ผู้ขอจดทะเบียน ก่อน มีสิทธิ ดีกว่า ให้ยก คำคัดค้าน ของ โจทก์ และ รับ จดทะเบียนให้ จำเลย แต่ ทั้งนี้ ให้ รอ ไว้ 90 วัน นับแต่ วันที่ ได้รับ สำเนาคำวินิจฉัย ตาม มาตรา 22 วรรคสี่ ตาม สำเนา คำวินิจฉัย ของ นายทะเบียนเครื่องหมายการค้า เอกสาร หมาย ล. 51 โจทก์ อุทธรณ์ ต่อ คณะกรรมการเครื่องหมายการค้า คณะกรรมการ เครื่องหมายการค้า เห็นว่า เครื่องหมายการค้า ของ โจทก์ คล้าย กับ เครื่องหมายการค้า ของ จำเลย ที่ ได้ จดทะเบียน ไว้แล้ว จน ถึง นับ ได้ว่า เป็น การ ลวง สาธารณชน ไม่ชอบ ที่ จะ รับ จดทะเบียนตาม มาตรา 16 จึง วินิจฉัย ยืน ตาม คำ ปฏิเสธ ของ นายทะเบียน เครื่องหมายการค้า ตาม สำเนา คำวินิจฉัย อุทธรณ์ เอกสาร หมาย จ. 7 เห็นว่าคำวินิจฉัย ของ คณะกรรมการ เครื่องหมายการค้า ตาม พระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2474 มาตรา 22 วรรคสี่ (1) ดัง ปรากฏ ในเอกสาร หมาย จ. 7 เป็น การ วินิจฉัย ข้อพิพาท ของ โจทก์ และ จำเลย ในชั้น แรก เกี่ยวกับ เรื่อง เครื่องหมายการค้า ของ โจทก์ ที่ ยื่น ขอ จดทะเบียนว่า มี ลักษณะ เหมือน หรือ คล้าย กับ เครื่องหมายการค้า ของ จำเลย ที่ ได้จดทะเบียน ไว้ แล้ว หรือไม่ ซึ่ง คำวินิจฉัย ดังกล่าว โจทก์ จะ นำ เรื่องเดียว กัน นั้น มา ฟ้อง ต่อ ศาล อีก ไม่ได้ ตาม บท กฎหมาย ดังกล่าว ข้างต้น แต่ ในคดี นี้ โจทก์ อ้าง มา ใน คำฟ้อง ว่า โจทก์ เป็น ผู้ผลิต สินค้า ประเภท รองเท้ากระเป๋า หนัง เสื้อผ้า เครื่องแต่งกาย และ ได้ คิด ประดิษฐ์ เครื่องหมายการค้า อักษร โรมัน คำ ว่า “CELINE” อ่าน ว่า “ซีลิน” หรือ “ซีไลน์” ใช้ กับ สินค้า ของ โจทก์ และ โจทก์ ได้ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้า ดังกล่าวไว้ ที่ ประเทศ ต่าง ๆ เกือบ ทั่ว โลก มา หลาย ปี แล้ว ต่อมา โจทก์ ได้ ขอจดทะเบียน เครื่องหมายการค้า ดังกล่าว ต่อ นายทะเบียน เครื่องหมายการค้าแต่ นายทะเบียน ปฏิเสธ อ้างว่า เหมือน หรือ คล้าย กับ เครื่องหมายการค้าของ จำเลย ซึ่ง นายทะเบียน รับ จดทะเบียน ไว้ แล้ว จำเลย กระทำการ โดยไม่สุจริต ขอให้ ศาล สั่ง เพิกถอน การ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้าที่พิพาท ของ จำเลย เห็น ได้ว่า ตาม สภาพแห่งข้อหา ของ โจทก์ คดี นี้เป็น เรื่อง ที่ โจทก์ อ้างว่า โจทก์ มีสิทธิ ใน เครื่องหมายการค้า ดีกว่าจำเลย ผู้ที่ ได้ จดทะเบียน ไว้ แล้ว จึง ขอให้ ศาล สั่ง เพิกถอน การ จดทะเบียนเครื่องหมายการค้า ของ จำเลย อันเป็น การ ใช้ สิทธิ ตาม ที่ โจทก์ ได้รับความคุ้มครอง ดัง ที่ บัญญัติ ไว้ ใน พระราชบัญญัติ เครื่องหมายการค้าพ.ศ. 2474 มาตรา 41(1) อันเป็น บท กฎหมาย ที่ ใช้ บังคับ อยู่ ใน ขณะที่ โจทก์ ถูก โต้แย้ง สิทธิ ซึ่ง เป็น คน ละ กรณี กับ คำวินิจฉัย ของคณะกรรมการ เครื่องหมายการค้า ที่ วินิจฉัย ว่า เครื่องหมายการค้า ของโจทก์ ที่ ขอ จดทะเบียน เหมือน หรือ คล้าย กับ เครื่องหมายการค้า ของ จำเลยที่ จดทะเบียน ไว้ แล้ว การ ฟ้องคดี ของ โจทก์ หาใช่ การ ใช้ สิทธิ โดยไม่สุจริต ดัง ที่ จำเลย ฎีกา ไม่ โจทก์ จึง มีอำนาจ ฟ้อง ฎีกา จำเลย ข้อ นี้ฟังไม่ขึ้น
ปัญหา ต่อไป มี ว่า โจทก์ หรือ จำเลย มีสิทธิ ใน เครื่องหมายการค้าอักษร โรมัน คำ ว่า “CELINE” หรือ “CE’LINE” อ่าน ว่า “ซีไลน์” หรือ “ซีลิน” ดีกว่า กัน โจทก์ มี พยานเอกสาร และ พยานบุคคล มา สืบ ประกอบ ได้ความ ว่า โจทก์ จดทะเบียน เป็น บริษัท จำกัด ที่ ประเทศ ฝรั่งเศส และ เป็น ผู้ผลิต จำหน่าย สินค้า ประเภท รองเท้า เครื่องแต่งกาย เครื่อง หนังเครื่อง สำอาง สำหรับ บุรุษ และ สตรี โดย ใช้ เครื่องหมายการค้า อักษร โรมันคำ ว่า “CELINE” กับ สินค้า ของ โจทก์ ซึ่ง จดทะเบียน ไว้ ที่ ประเทศ ฝรั่งเศส ตั้งแต่ พ.ศ. 2506 และ จดทะเบียน ไว้ ที่ สำนักงาน คุ้มครอง ทรัพย์สินทางปัญญา ระหว่าง ประเทศ และ ที่ ประเทศ ต่าง ๆอีก หลาย ประเทศ ตาม หนังสือ รับรอง พร้อม คำแปล เอกสาร หมาย จ. 15ถึง จ. 21 จำเลย ไม่ได้ นำสืบ ปฏิเสธ ใน ข้อ นี้ และ ฎีกา รับ ว่า เป็นความจริง เพียงแต่ อ้างว่า ใช้ ยัน แก่ จำเลย ไม่ได้ เห็นว่า เครื่องหมายการค้า ที่ จดทะเบียน ไว้ ใน ต่างประเทศ นั้น แม้ ไม่มี ผลบังคับ ใน ประเทศ ไทยแต่ อาจ เป็น ข้อเท็จจริง ที่ จะ ใช้ ฟัง ถึง สิทธิ แห่ง การ เป็น เจ้าของ และการ ใช้ เครื่องหมายการค้า นั้น ได้ ตาม นัย คำพิพากษา ศาลฎีกา ที่ 1771/2499ระหว่าง นาย เหลียง ซัดซี โจทก์ นาย กิม แซ่ลี้ จำเลย ที่ จำเลย ยื่น ขอ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้า อักษร โรมัน คำ ว่า “CE’LINE” ประกอบ รูป นกยูง เกาะ ตัวอักษร “C” ตาม คำขอ เลขที่ 11235ทะเบียน เลขที่ 76092 สำหรับ สินค้า จำพวก ที่ 38 เมื่อ พ.ศ. 2523โดย นำสืบ ว่า บิดา จำเลย เป็น ผู้ คิด ประดิษฐ์ เครื่องหมายการค้าดังกล่าว โดย นำ มาจาก แซ่ หรือ ชื่อสกุล ของ บิดา จำเลย ใน ภาษา จีน ว่า ซีลิน ซึ่ง แปล ว่า จอม ทัพ โดย นาย อลงกรณ์ รุ่งโรจน์วุฒิกุล พยาน จำเลย ผู้ แปล ภาษา จีน มา เบิกความ รับรอง นั้น แม้ จะ รับฟัง ว่าคำ ว่า “ซีลิน” ใน ภาษา จีน แปล ว่า จอม ทัพ แต่ ข้อ ที่ จำเลย นำสืบ ว่า บิดา จำเลย คิด ประดิษฐ์ เครื่องหมายการค้า คำ ว่า “CE’LINE” ขึ้น คง มี เพียง ตัว จำเลย เบิกความ เพียง ปาก เดียว และ ไม่ปรากฏ ว่า เหตุใดบิดา จำเลย จึง มิได้ ใช้ คำ ที่ เป็น ภาษา จีน เป็น เครื่องหมายการค้าข้อ นำสืบ ดังกล่าว ของ จำเลย ยัง ไม่มี น้ำหนัก ให้ รับฟัง ได้เมื่อ ข้อเท็จจริง ฟังได้ ว่า โจทก์ เป็น เจ้าของ เครื่องหมายการค้า อักษรโรมัน คำ ว่า “CELINE” มา ก่อน โดย จดทะเบียน ไว้ ที่ ประเทศ ฝรั่งเศส และ ใช้ กับ สินค้า ของ โจทก์ ตั้งแต่ พ.ศ. 2506 และ ประเทศ อื่น ๆ เกือบทั่ว โลก ตั้งแต่ พ.ศ. 2517 สินค้า ของ โจทก์ มี จำหน่าย แพร่หลายตาม ห้าง สรรพ สินค้า ต่าง ๆ ใน ประเทศ ไทย ตาม ใบ ส่ง สินค้า เอกสาร หมายจ. 22 และ เอกสาร เกี่ยวกับ การ โฆษณา สินค้า ของ โจทก์ หมาย จ. 23 จ. 25 จ. 27และ จ. 28 การ ที่ จำเลย ได้ จดทะเบียน เครื่องหมายการค้า อักษร โรมันคำ ว่า “CE’LINE” อยู่ ใต้ รูป นกยูง เกาะ ตัว “C” เมื่อ พ.ศ. 2523โดย อักษร โรมัน คำ ว่า “CE’LINE” เหมือน หรือ คล้าย กับ อักษร โรมัน คำ ว่า “CELINE” ซึ่ง โจทก์ เป็น เจ้าของ และ ใช้ เป็น เครื่องหมายการค้า มา ก่อน จำเลย จึง ต้อง ถือว่า โจทก์ มีสิทธิ ใน เครื่องหมายการค้า คำ ว่า “CELINE” หรือ “CE’LINE” ดีกว่า จำเลย คำพิพากษา ศาลล่าง ทั้ง สอง ชอบแล้ว ฎีกา จำเลย ฟังไม่ขึ้น “
