แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ฎีกาของจำเลย เป็นการคัดค้านคำสั่งคำร้องขอขยายเวลาการวางเงินตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวเนื่องกับอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์ เมื่อ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นคำพิพากษาจึงถึงที่สุด ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 วรรคแรกจึงไม่รับฎีกาของจำเลย จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยมีข้อที่จะต้องวินิจฉัยว่า ระยะเวลาที่ศาลกำหนดให้นั้นสมควรหรือไม่ และจำเลยไม่มีเจตนา ที่จะไม่ปฏิบัติตามคำสั่งศาล เพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรม โปรดมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยไว้ด้วย หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง คดีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน จำนวน 13,400 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่ง ต่อปี นับแต่วันที่ 9 มิถุนายน 2536 เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระ เสร็จแก่โจทก์ ดอกเบี้ยคิดถึงวันฟ้อง (วันที่ 14 กรกฎาคม 2536) เป็นเงิน 100 บาท จำเลยอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ จำเลยยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์โดยไม่นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันมาวางศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้จำเลย ปฏิบัติตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234ให้ถูกต้องภายในกำหนดวันที่ 3 มกราคม 2537 มิฉะนั้นจะไม่ รับคำร้อง จำเลยยืนคำแถลงขอวางสมุดเงินฝากประจำต่อศาล ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าสมุดบัญชีเงินฝากที่จำเลยนำมาวาง มียอดเงินเพียง 13,400 บาท ไม่ครบถ้วนตามที่ระบุไว้ใน คำพิพากษา จึงให้จำเลยนำเงินส่วนที่เป็นดอกเบี้ยจำนวนที่คำนวณจนได้ถึงวันที่ศาลมีคำพิพากษา มาวางศาลภายในวันที่ 3 มกราคม 2537 มิฉะนั้นจะสั่งไม่รับคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์ ถึงวันที่ 4 มกราคม 2536 เจ้าหน้าที่ศาลรายงานว่า บัดนี้ครบกำหนดเวลาตามคำสั่งศาลแล้ว แต่จำเลยยังไม่ได้ ปฏิบัติตามคำสั่ง ศาลชั้นต้นจึงมีคำสั่งไม่รับคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง ต่อมาจำเลยยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาวางเงินหลักประกัน ส่วนที่เป็นดอกเบี้ย ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าจำเลยยื่นคำร้อง เมื่อพ้นกำหนดระยะเวลาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 23 ประกอบด้วยมาตรา 234 และศาลสั่งไม่รับคำร้อง อุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์ไปแล้ว คดีถึงที่สุด ไม่มีเหตุจะต้อง สั่งคำร้องนี้อีก ยกคำร้อง จำเลยอุทธรณ์คำสั่ง ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 51) จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 56)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลชั้นต้นปฏิเสธไม่รับอุทธรณ์ คำสั่งคำร้องขอขยายเวลาการวางเงินที่ต้องชำระตามคำพิพากษาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 และต่อมาศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืนตามคำสั่งศาลชั้นต้น คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 2 มิใช่เป็นการยืนตามคำปฏิเสธของศาลชั้นต้น ที่ไม่รับอุทธรณ์ด้วยเนื้อหาในอุทธรณ์อันจะเป็นคำพิพากษา ถึงที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 วรรคแรก จำเลยจึงมีสิทธิฎีกาได้ ให้รับฎีกาของจำเลยไว้ ดำเนินการต่อไป
