แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของโจทก์ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 219จึงไม่รับฎีกาโจทก์
โจทก์เห็นว่า คดีนี้ศาลอุทธรณ์ได้แก้ไขคำพิพากษาศาลชั้นต้นดังกล่าวอย่างมากไม่เป็นการแก้ไขเพียงเล็กน้อย และฎีกาของโจทก์ มีข้อกฎหมายรวมอยู่ด้วย จึงไม่ต้องห้ามฎีกาโปรดมีคำสั่ง ให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ ไม่ปรากฎว่าจำเลยทั้งสองได้รับสำเนาคำร้องหรือไม่ (สำนวนธุรการ อันดับ 56)
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83,267 ลงโทษจำคุกจำเลยทั้งสองคนละ 6 เดือน รวม 2 กรรม รวมโทษจำคุกจำเลยทั้งสองคนละ 1 ปี และจำเลยทั้งสองมีความผิดตามพระราชบัญญัติกำหนดความผิด เกี่ยวกับห้างหุ้นส่วนจดทะเบียน ห้างหุ้นส่วนจำกัด บริษัทจำกัด สมาคม และมูลนิธิ มาตรา 42 ลงโทษจำคุกจำเลยทั้งสองคนละ 6 เดือน รวม 4 กรรม รวมโทษจำคุกจำเลยทั้งสองคนละ 2 ปี เรียกกระทงลงโทษจำคุกจำเลยทุกกรรม รวมโทษจำคุก จำเลยทั้งสองคนละ 3 ปี
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ปรับจำเลยทั้งสองอีกเป็นเงินกรรมละ 4,000 บาท รวมปรับจำเลยทั้งสองคนละ24,000 บาท อีกสถานหนึ่ง โทษจำคุกรอการลงโทษไว้มีกำหนด 2 ปี ฯลฯ นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยทั้งสองฎีกา (อันดับ 66)
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา (อันดับ 67)
โจทก์ยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 68)
คำสั่ง
คดีนี้ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ฎีกาของโจทก์ที่ว่าศาลสูงไม่สมควรรอการลงโทษให้จำเลยทั้งสอง เป็นฎีกาใน ปัญหาข้อเท็จจริง ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ นั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
