แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า พิเคราะห์แล้วฎีกาของโจทก์ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 220 จึงไม่รับฎีกา
โจทก์เห็นว่า ฎีกาของโจทก์เป็นกรณีฎีกาในชั้นไต่สวนมูลฟ้องมิใช่ในชั้นพิจารณา จึงจะนำบทบัญญัติมาตรา 221 มาใช้บังคับมิได้ และมาตรา 220 ไม่ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไปด้วย
หมายเหตุ จำเลยที่ 1 ที่ 2 ต่างได้รับสำเนาคำร้องแล้ว(อันดับ 83,78)
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสองตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 157,326,328,332(2),83,84,86,91
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่าความผิดฐานเจ้าพนักงานปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบนั้นไม่มีมูล ยกฟ้องความผิดข้อหานี้ ส่วนความผิดฐานหมิ่นประมาท จากพยานหลักฐานที่โจทก์นำสืบมาในชั้นไต่สวนมูลฟ้องเห็นว่ามีมูล จึงให้ประทับฟ้องไว้พิจารณา
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา (อันดับ 72)
โจทก์ยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 76)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วเห็นว่า ความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 157 ไม่มีมูลยกฟ้องความผิดข้อหานี้ และศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ผลเท่ากับศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ในข้อหาดังกล่าวโจทก์จึงฎีกาไม่ได้ทั้งในปัญหาข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายแม้ว่าคดีนี้จะเป็นการพิจารณาชั้นไต่สวนมูลฟ้องก็ตาม เพราะ ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ที่แก้ไขใหม่ ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ในข้อหา ดังกล่าวจึงชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
