แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีโจทก์เป็นคดีฟ้องขอให้ปลดเปลื้องทุกข์อันไม่อาจคำนวณเป็นราคาเงินได้ โดยเป็นคดีฟ้องขับไล่จำเลยให้ออกจากอสังหาริมทรัพย์ที่ดินนาเนื้อที่ประมาณ 3-4 ไร่ แสดงว่าในขณะฟ้องมีค่าเช่าหรืออาจได้ค่าเช่าได้ไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท เป็นคดีต้องห้ามฎีกาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 ที่แก้ไขใหม่ ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า ที่พิพาท ที่จำเลยบุกรุกเป็นที่สาธารณะสมบัติของแผ่นดิน
โจทก์ฎีกาข้อ 2 ก. ว่า คำเบิกความของโจทก์ไม่ได้ยอมรับว่าที่พิพาทเป็นศาลปู่ตาหรือศาลเจ้าปู่ พยานจำเลยเบิกความต่างกันเห็นได้ชัด ข้อว่าที่พิพาทเป็นของโจทก์หรือสาธารณะนั้นคณะกรรมการยังสรุปไม่ได้ จำเลยมีสาเหตุโกรธเคืองกับโจทก์และในข้อ 2 ข. ว่า น.ส.3 ก. ออกให้คนอื่นด้วย แม้จำเลยที่ 1 อ้างว่าไม่ได้รับรอง แต่โจทก์ดำเนินการถูกต้อง โจทก์แจ้งเนื้อที่ดินเกิน 27 ไร่ 2 งานเป็น 37 ไร่เศษได้โดยชอบเป็นฎีกาในข้อเท็จจริง ต้องห้ามตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 ที่แก้ไขใหม่ไม่รับฎีกาโจทก์
โจทก์เห็นว่า ฎีกาในข้อ 2 ข. ของโจทก์เป็นปัญหาข้อกฎหมาย เพราะโจทก์อ้างสิทธิครอบครองต่อเนื่อง โจทก์ย่อมได้สิทธิครอบครองตามกฎหมาย ทั้งการครอบครองก็ครอบครอง นอกเขตที่ดินสาธารณะ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ ไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
โจทก์ฟ้องขอให้ศาลพิพากษาให้จำเลยทั้งห้ารื้อถอนสิ่งปลูกสร้างและต้นไม้ออกไปจากที่ดินพิพาท หากจำเลยไม่รื้อถอนขอให้ถือเอาคำพิพากษาของศาลเป็นการแสดงเจตนาของจำเลย และขอให้ศาลพิพากษาว่าที่ดินพิพาทเป็นของโจทก์ห้ามจำเลยทั้งห้าเข้าเกี่ยวข้องอีกต่อไป
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 98 และ 100)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 101)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยทั้งห้าออกจากอสังหาริมทรัพย์โดยในขณะยื่นฟ้องอาจให้เช่าได้ไม่เกินเดือนละ 10,000 บาท อีกทั้งจำเลยทั้งห้ามิได้กล่าวแก้เป็นข้อพิพาทด้วยกรรมสิทธิ์ คดีจึงต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 วรรคสอง ฎีกาของโจทก์เป็นการโต้แย้งดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลอันเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ที่ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาโจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้องค่าคำร้องเป็นพับ
