แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า ผู้คัดค้านอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า คดีนี้ศาลวินิจฉัยโดยฟังข้อเท็จจริงว่าเอกสารหมาย ร.1 มีอยู่จริงและมีผลใช้บังคับได้ กับฟังข้อเท็จจริงต่อไปว่าในปี 2528 ผู้คัดค้านมีวันหยุด80 วัน ปี 2529 มีวันหยุด 76 วัน และในปี 2530 มีวันหยุด 65 วันเกิน 55 วัน ตามระเบียบหมาย ร.1 ที่ผู้คัดค้านอุทธรณ์คัดค้านคำวินิจฉัยของศาล จึงเป็นการอุทธรณ์คัดค้านดุลพินิจของศาล ซึ่งถือว่าเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522มาตรา 54 ไม่รับอุทธรณ์ของผู้คัดค้านผู้คัดค้านเห็นว่า ผู้คัดค้านอุทธรณ์ว่าคำสั่งที่ 16/2523 ของผู้ร้อง เป็นคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายเนื่องจากขัดต่อพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ พ.ศ. 2518 มาตรา 102 และประกาศกระทรวงมหาดไทยเรื่องคุ้มครองแรงงาน ข้อ 12 และการที่ผู้ร้องอ้างว่าผู้คัดค้านหยุดงานเกินปีละ 55 วันโดยนับจำนวนวันที่ผู้คัดค้านมีสิทธิลาป่วยและลากิจตามที่กฎหมายบัญญัติให้สิทธิไว้รวมเข้าด้วยนั้นจึงเป็นการนับที่ไม่ถูกต้อง ปัญหาเหล่านี้เป็นปัญหาข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของผู้คัดค้านเพื่อพิจารณาชี้ขาดต่อไป
หมายเหตุ ผู้ร้องแถลงคัดค้าน (อันดับ 30)
ผู้ร้องยื่นคำร้องขออนุญาตเลิกจ้างนายสุภาพ ม่วงวงษ์ซึ่งเป็นลูกจ้างของผู้ร้องและเป็นกรรมการลูกจ้าง เนื่องจากหยุดงานเกินปีละ 55 วันติดต่อกันถึง 3 ปี อันเป็นการฝ่าฝืนคำสั่งที่ 16/2523 ของผู้ร้องศาลแรงงานกลางมีคำสั่งอนุญาตให้ผู้ร้องเลิกจ้างนายสุภาพม่วงวงษ์กรรมการลูกจ้างซึ่งเป็นผู้คัดค้านได้ผู้คัดค้านอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว (อันดับ 25)
ผู้คัดค้านจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 27)
คำสั่ง
ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่า ผู้คัดค้านทราบแล้วว่าผู้ร้องมีข้อบังคับหรือระเบียบเกี่ยวกับการทำงานตามเอกสารหมายร.1 ผู้คัดค้านอุทธรณ์ตามข้อ 2.2 ว่าไม่ทราบ เป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ผู้คัดค้านอุทธรณ์ตามข้อ 2.1 ว่า ข้อบังคับหรือระเบียบเกี่ยวกับการทำงานตามเอกสารหมาย ร.1 ไม่ได้จดทะเบียนต่อนายทะเบียนแรงงานให้ถูกต้องตามกฎหมายก่อน ไม่มีผลใช้บังคับผู้คัดค้านอุทธรณ์ตามข้อ 2.4 ว่า ศาลแรงงานกลางนับวันหยุดของผู้คัดค้านสำหรับปี พ.ศ. 2528, พ.ศ. 2529 และ พ.ศ. 2530ไม่ถูกต้อง ที่ถูกจะต้องเอาวันลาที่ลาได้โดยชอบตามประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การคุ้มครองแรงงาน ข้อ 12 และตามพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ พ.ศ. 2518 มาตรา 102 หักออกก่อนเห็นว่า อุทธรณ์ตามข้อ 2.1 และข้อ 2.4 ผู้คัดค้านมิได้ต่อสู้ให้เป็นประเด็นไว้ในคำให้การ ไม่เป็นข้อที่ได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วในศาลแรงงานกลาง ศาลแรงงานกลางไม่รับอุทธรณ์ข้อ 2.1 ข้อ 2.2 และข้อ 2.4 ชอบแล้ว ส่วนอุทธรณ์ตามข้อ 2.3 ที่ว่า ข้อบังคับหรือระเบียบเกี่ยวกับการทำงานตามคำสั่งเอกสารหมาย ร.1 ขัดต่อกฎหมายและความสงบเรียบร้อยของประชาชนหรือไม่เป็นอุทธรณ์ในข้อกฎหมายให้รับอุทธรณ์ข้อ 2.3 ไว้พิจารณา ให้ศาลแรงงานกลางดำเนินการว่าด้วยการอุทธรณ์แล้วส่งสำนวนไปยังศาลฎีกาโดยเร็ว
