แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การวิวาทต่อสู้กันระหว่างคนตั้งแต่สามคนขึ้นไปอันเป็นความผิดตามมาตรา 258 นั้น ฝ่ายที่ถูกทำร้ายสาหัสหรือคนที่ถูกทำร้ายสาหัสก็คงมีความผิดตาม มาตรา 258
ในกรณีที่บุคคลตั้งแต่สามคนขึ้นไปวิวาทต่อสู้กันจนบาดเจ็บสาหัสในที่วิวาทต่อสู้นั้น ถ้าฟ้องมิได้บรรยายให้เป็นกิจลักษณะชัดเจนลงไปว่า จำเลยคนใดทำร้ายคนใดมีบาดเจ็บอย่างไรแล้ว แม้จำเลยจะรับสารภาพว่าได้ทำร้ายคู่ต่อสู้คนใดมีบาดเจ็บหรือบาดเจ็บสาหัส ก็ลงโทษตามมาตรา 254, 256 ไม่ได้ ต้องลงโทษตาม มาตรา 258
ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254,256แต่ตามคำบรรยายฟ้องและทางพิจารณาได้ความว่าเป็นความผิดตาม มาตรา 258 ศาลลงโทษตาม มาตรา 258 ได้
ในคดีที่ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 256,254 นั้น หากตามฟ้องลงโทษตาม มาตรา 256,254ไม่ได้ คงลงโทษจำเลยตาม มาตรา 258 ได้เช่นนี้ แม้จำเลยบางคนจะมิได้อุทธรณ์ฎีกา ศาลสูงก็มีอำนาจที่จะแก้บทลงโทษแก่จำเลยที่มิได้อุทธรณ์ฎีกาขึ้นมาด้วยได้ เพราะเป็นเหตุในส่วนลักษณะคดี
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1, 2 ฝ่ายหนึ่ง จำเลยที่ 3, 4 อีกฝ่ายหนึ่ง ได้บังอาจวิวาททำร้ายร่างกายกัน โดยจำเลยที่ 1 ที่ 2 สมคบกันใช้มีดฟันจำเลยที่ 3, 4 มีบาดเจ็บสาหัส และจำเลยที่ 3, 4 สมคบกันใช้มีดฟันและไม้ตีจำเลยที่ 2 มีบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254, 256
นายเกตุจำเลยที่ 1 รับว่าได้วิวาททำร้ายนายป๋องจำเลยที่ 3ไม่ถึงสาหัส นายยอดจำเลยที่ 2 รับว่าได้ใช้มีดฟันนายยังจำเลยที่ 4ใบหูแหว่งถึงรูปหน้าเสียโฉม นายป๋องจำเลยที่ 3 นายยังจำเลยที่ 4รับว่าทำร้ายจำเลยที่ 2 มีบาดเจ็บ
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยที่ 2 ตาม มาตรา 256 ส่วนจำเลยอื่น ลงโทษตาม มาตรา 254
จำเลยที่ 2 ผู้เดียวอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ฟ้องของโจทก์มิได้กล่าวให้เป็นกิจลักษณะชัดเจนลงไปว่า จำเลยที่ 1 หรือที่ 2 ฟัน จำเลยที่ 3 หรือที่ 4 มีบาดเจ็บอย่างไร แม้จำเลยที่ 1, 2 จะรับสารภาพก็ลงโทษตามมาตรา 254, 256 ไม่ได้ เห็นว่าตามฟ้องเป็นเรื่องกล่าวหาบุคคลตั้งแต่ 3 คนขึ้นไปวิวาทต่อสู้และทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยที่ 4 มีบาดเจ็บสาหัสในที่วิวาทต่อสู้ จึงพิพากษาแก้ให้ลงโทษจำเลยที่ 1, 2 ตามมาตรา 258
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า คำบรรยายฟ้องของโจทก์ไม่ชัดเจน เป็นทำนองเหวี่ยงแหเอาเปรียบจำเลย ถ้าเป็นกรณีที่มีฝ่ายละมากคน การกล่าวทำนองนี้จะเห็นได้ชัดว่า เป็นการคลุมเอาเปรียบจำเลยยิ่งขึ้นจึงเห็นชอบด้วยศาลอุทธรณ์ แต่ทั้งนี้เป็นเหตุในลักษณะคดีซึ่งจำเลยที่ 3, 4 แม้จะมิได้อุทธรณ์ฎีกาขึ้นมาก็ควรได้รับผลตามคำวินิจฉัยนี้ด้วย จึงพิพากษาแก้ให้ลงโทษจำเลยที่ 3, 4 ตามมาตรา 258 ด้วย ส่วนโทษคงเดิม
