แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของโจทก์เป็นปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 220 จึงไม่รับฎีกา
โจทก์เห็นว่า ฎีกาของโจทก์เป็นฎีกาข้อกฎหมายเกี่ยวกับวิธีพิจารณาความโดยตรง โดยได้ฎีกาโต้แย้งว่า วิธีการวินิจฉัยชี้ขาดตัดสินคดีของศาลอุทธรณ์ยังไม่ชอบด้วยบทบัญญัติของกฎหมายที่ใช้ สำหรับความผิดตามพระราชบัญญัติตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย พ.ศ. 2517ซึ่งเป็นกฎหมายพิเศษ กรณีจึงไม่ต้องห้ามตามกฎหมายที่จะรับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาไม่ว่าด้วยเหตุใด ๆ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยที่ 1-6 ที่ 8 และที่ 10-15 ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 123)
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสิบห้าตามพระราชบัญญัติตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย พ.ศ. 2517 มาตรา 21,42ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่าโจทก์ไม่ใช่ผู้เสียหายไม่มีอำนาจฟ้อง พิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน แต่ศาลฎีกาพิพากษากลับให้ประทับฟ้องจำเลยทั้งสิบห้าไว้พิจารณาในความผิดตามพระราชบัญญัติตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย พ.ศ. 2517มาตรา 21(2) และมาตรา 42
ระหว่างพิจารณา จำเลยที่ 7 ถึงแก่กรรม ศาลชั้นต้นมีคำสั่งจำหน่ายคดีเฉพาะจำเลยที่ 7
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์
ระหว่างอุทธรณ์ จำเลยที่ 9 ถึงแก่กรรม ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งจำหน่ายคดีเฉพาะจำเลยที่ 9
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 156 แผ่นที่ 2)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 157)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ ต้องห้ามมิให้คู่ความฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ที่แก้ไขแล้วศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
