แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า เป็นอุทธรณ์โต้แย้งข้อเท็จจริงและไม่เป็นสาระแก่คดี ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงานพ.ศ. 2522 มาตรา 54 จึงมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์
จำเลยเห็นว่า จำเลยอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายว่าข้าวเปลือกของโจทก์ขาดสูญหายไปจากคลังสินค้า นั้น เป็นเหตุสุดวิสัยหรือไม่และเป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัย ซึ่งจำเลยได้ยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้ไว้ในคำให้การโปรดกลับคำสั่งของศาลแรงงานกลางให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ ทนายโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 61แผ่นที่ 3)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยชดใช้ราคาข้าวเปลือกที่สูญหายไปเป็นเงิน 694,004.76 บาท ให้แก่โจทก์ พร้อมด้วยดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันละเมิดจนกว่าจำเลยจะชำระให้โจทก์เสร็จ
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว(อันดับ 56)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 58)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว จำเลยยังมิได้นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาล ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 234 ประกอบด้วยพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 31 จำเลยจึงไม่มีสิทธิอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของศาลแรงงานกลาง ให้ยกคำร้อง
