แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 1 ถึงที่ 5 ฎีกาคำสั่ง ศาลชั้นต้นสั่งว่าการจะอนุญาตให้ทุเลาการบังคับไว้หรือไม่เป็นเรื่องของแต่ละศาล ที่พิจารณาคดีนั้น คดีอยู่ในชั้นศาลอุทธรณ์ จำเลยจึงไม่มีสิทธิ ฎีกาคำสั่งไม่อนุญาตให้ทุเลาการบังคับคดีของศาลอุทธรณ์ จึงไม่รับ ฎีกา
จำเลยที่ 1 ถึงที่ 5 เห็นว่า การที่ศาลอุทธรณ์ไม่อนุญาตให้ทุเลาการบังคับคดี จำเลยที่ 1 ถึงที่ 5 นั้น ไม่ปรากฏว่ามีประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตราใดบัญญัติห้ามฎีกาคำสั่งหรือให้ถือว่าคำสั่งดังกล่าวเป็นที่สุด และศาลอุทธรณ์มิได้ใช้ดุลพินิจ เพราะมิได้ให้เหตุผลในการไม่อนุญาตให้ทุเลาการบังคับโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยที่ 1 ถึงที่ 5 ไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
คดีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งหกและบริวาร ออกจากบ้านพิพาท จำเลยที่ 1 ถึงที่ 5 อุทธรณ์ และยื่นคำร้อง ขอทุเลาการบังคับคดี ศาลอุทธรณ์สั่งคำร้องขอทุเลาการบังคับคดีว่า คดีไม่มีเหตุสมควรอนุญาตให้ทุเลาการบังคับ ยกคำร้อง
จำเลยที่ 1 ถึงที่ 5 ฎีกาคำสั่ง ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (ถ้อยคำสำนวน อันดับ 3)
จำเลยที่ 1 ถึงที่ 5 จึงยื่นคำร้องนี้ (ถ้อยคำสำนวน อันดับ 4)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว การขอทุเลาการบังคับตามคำพิพากษาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 231 เป็นเรื่องที่กฎหมายกำหนดวิธีการไว้เป็นพิเศษ จึงไม่อยู่ในบังคับแห่งการอุทธรณ์และฎีกาอย่างเรื่องอื่น ๆ คดีนี้อยู่ในอำนาจของศาลอุทธรณ์ เมื่อศาลอุทธรณ์สั่งไม่อนุญาตให้ทุเลาการบังคับไว้ในระหว่างอุทธรณ์คู่ความจะฎีกาคำสั่งศาลอุทธรณ์อีกไม่ได้ ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยจึงชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
