แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าคำสั่งศาลอุทธรณ์ภาค 1 ที่ไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองเป็นที่สุด ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 236 วรรคแรก จำเลยไม่มีสิทธิฎีกาอีก ไม่รับฎีกา ของจำเลยทั้งสอง คืนค่าขึ้นศาลทั้งหมด จำเลยทั้งสองเห็นว่า ฎีกาของจำเลยทั้งสองขอให้ศาลฎีกา พิจารณาว่าอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองที่ว่าโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องนั้น เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายหรือไม่ เพื่อประโยชน์แห่ง ความยุติธรรม โปรดมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยทั้งสองด้วย หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองและบริวารออกไปจาก ที่ดินของโจทก์ ตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์ (น.ส.3)เล่ม 1 หน้า 195 เลขที่ 84 ตำบลกระเดียนอำเภอตระการพืชผลจังหวัดอุบลราชธานี และให้จำเลยที่ 1 รื้อถอนสิ่งปลูกสร้าง ของจำเลยที่ 1 ซึ่งปลูกอยู่ในที่ดินดังกล่าวออกไป ส่วนจำเลยที่ 2 ให้รื้อถอนสิ่งปลูกสร้างของจำเลยที่ 2 เฉพาะส่วนที่ปลูกอยู่ใน ที่ดินของโจทก์ ตามที่ปรากฏในแผนที่พิพาทของเจ้าพนักงานรังวัด ในสำนวนออกไปจากที่ดินของโจทก์ คำขออื่นของโจทก์นอกจากนี้ให้ยก และให้ยกฟ้องแย้งของจำเลยทั้งสอง จำเลยทั้งสองอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าทุนทรัพย์ ที่พิพาทในคดีนี้ไม่เกิน 50,000 บาท จึงต้องห้ามอุทธรณ์ ในปัญหาข้อเท็จจริง ไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสอง จำเลยทั้งสองยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์ศาลอุทธรณ์ภาค 1 มีคำสั่งว่า อุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 224 ศาลชั้นต้นสั่งชอบแล้ว ยกคำร้อง (อันดับ 78) จำเลยทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 87) จำเลยทั้งสองจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 88)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลอุทธรณ์ภาค 1 มีคำสั่งปฏิเสธไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองยืนตามคำสั่งของศาลชั้นต้นคำสั่งของศาลอุทธรณ์ภาค 1 ย่อมเป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 วรรคหนึ่งจำเลยทั้งสองฎีกาคำสั่งของศาลอุทธรณ์ภาค 1 อีกไม่ได้คำสั่งของศาลชั้นต้นที่ไม่รับฎีกาของจำเลยทั้งสองชอบแล้วให้ยกคำร้อง
