แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า จำเลยอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54 จึงไม่รับ
จำเลยเห็นว่า คดีนี้ผู้พิพากษาสมทบฝ่ายนายจ้างซึ่งได้นั่งพิจารณาคดีมีความเห็นแย้ง ศาลแรงงานกลางจึงควรที่จะมีคำสั่งรับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณา ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 230 วรรคสอง โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ ทนายโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้วโดยทางไปรษณีย์ลงทะเบียนตอบรับ (อันดับ 55)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า จำนวน 4,000 บาท และค่าชดเชยจำนวน 4,000 บาทให้แก่โจทก์โดยผู้พิพากษาสมทบฝ่ายนายจ้างมีความเห็นแย้งว่า เห็นสมควรพิพากษายกฟ้องโจทก์ทุกประเด็น
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว(อันดับ 49)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 53)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ข้อที่จำเลยอุทธรณ์ว่า คดีนี้ผู้พิพากษาสมทบฝ่ายนายจ้างมีความเห็นแย้ง กรณีจึงต้องนำประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 230 วรรคสอง มาใช้บังคับ ที่ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงไว้พิจารณาเป็นการไม่ชอบนั้น เห็นว่า พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54 บัญญัติไว้ชัดแจ้งแล้วว่าคำพิพากษาหรือคำสั่งของศาลแรงงานให้อุทธรณ์ได้เฉพาะในข้อกฎหมาย ฉะนั้นจึงนำบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาใช้บังคับไม่ได้ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
