แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า ผู้ประกันฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า พิเคราะห์แล้วเป็นกรณีผิดสัญญาประกัน ตามอุทธรณ์มีคำวินิจฉัยแล้วย่อมเป็นที่สุด ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 119นายประกัน ไม่อาจฎีกาคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ในการขอให้ลดค่าปรับ ได้อีก จึงไม่รับฎีกา
ผู้ประกันเห็นว่า ในกรณีนี้คดียังไม่ถึงที่สุด ผู้ประกันมีอำนาจยื่นฎีกาได้ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของผู้ประกันไว้พิจารณาพิพากษาต่อไปด้วย
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว
คดีสืบเนื่องจากผู้ประกันได้ทำสัญญาประกันตัวจำเลยโดยวางหลักทรัพย์เป็นหลักประกัน ถึงวันนัดสืบพยานจำเลยผู้ประกันขอเลื่อนการส่งตัวจำเลย ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ปรับผู้ประกันตามสัญญาประกัน ผู้ประกันได้นำเงินค่าปรับมาชำระให้แก่ศาล และขอถอนหลักประกันคืน ศาลชั้นต้นอนุญาต
ต่อมาเจ้าพนักงานตำรวจจับกุมตัวจำเลยได้และนำตัวจำเลย ส่งศาลชั้นต้นผู้ประกันยื่นคำร้องขอให้ศาลลดค่าปรับ ศาลชั้นต้น มีคำสั่งให้ยกคำร้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ลดค่าปรับหนึ่งในสาม คงปรับ200,000 บาท ส่วนที่ชำระไว้เกินให้คืนแก่ผู้ประกัน
ผู้ประกันฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา (อันดับ 186)
ผู้ประกันยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 187)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว กรณีเป็นการบังคับตามสัญญาประกันและศาลอุทธรณ์มีคำพิพากษาเกี่ยวกับการบังคับดังกล่าวแล้วผู้ประกันจึงไม่อาจยื่นฎีกาต่อศาลฎีกาเพื่อขอลดค่าปรับตามสัญญาประกันได้อีก เพราะคำพิพากษาศาลอุทธรณ์เป็นที่สุด ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 119 ที่แก้ไขแล้ว ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของผู้ประกันชอบแล้ว
