แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งว่าอุทธรณ์โจทก์เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงานพ.ศ. 2522 มาตรา 54 ไม่รับอุทธรณ์
โจทก์เห็นว่า การที่โจทก์อุทธรณ์ว่า ศาลชั้นต้นวินิจฉัยคดีโดยฝ่าฝืนจากคำพยานหลักฐานในสำนวนหรือฟังพยานผิดจากหลักฐาน ในสำนวน เป็นการอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายโปรดมีคำสั่ง รับอุทธรณ์ของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยแถลงคัดค้าน (อันดับ 61)
โจทก์ฟ้องขอให้ศาลแรงงานกลางพิพากษาบังคับให้จำเลยจ่ายค่าจ้างที่ค้างจ่ายแก่โจทก์
ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับดังกล่าว(อันดับ 54)
จำเลยยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 56)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า พยานหลักฐานของจำเลยมีน้ำหนักน่าเชื่อกว่าพยานหลักฐานของโจทก์ ข้อเท็จจริง รับฟังได้ว่า จำเลยไม่ได้จ้างโจทก์เป็นลูกจ้าง จึงไม่มีค่าจ้าง ค้างจ่ายที่จำเลยจะต้องจ่ายให้แก่โจทก์ตามฟ้อง โจทก์อุทธรณ์ว่า โจทก์เป็นลูกจ้างจำเลย จำเลยจึงต้องจ่ายค่าจ้างค้างจ่าย ให้แก่โจทก์ตามฟ้อง เป็นการโต้เถียงดุลพินิจในการรับฟัง พยานหลักฐานของศาลแรงงานกลาง เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54 ให้ยกคำร้อง
