แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 1 ยื่นฎีกาไว้ บัดนี้จำเลยที่ 1 ไม่ประสงค์จะฎีกาอีกต่อไปจึงขอถอนฎีกา และออกหมายเด็ดขาดให้แก่จำเลยด้วยโปรดอนุญาต
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 153 แผ่นที่ 3)
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า การกระทำของจำเลยที่ 1 เป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 318 วรรคแรก, มาตรา 310 วรรคแรก ฯลฯวางโทษฐานพรากผู้เยาว์ จำคุก 3 ปี ฐานหน่วงเหนี่ยวกักขังผู้อื่นจำคุก 1 ปี จำเลยที่ 2 ที่ 3 ผิดตามมาตรา 310 วรรคแรก จำคุกคนละ1 ปี ผิดตามมาตรา 391 จำคุกจำเลยคนละ 15 วัน เรียงกระทงลงโทษเป็นจำคุกจำเลยที่ 1 กำหนด 4 ปี จำเลยที่ 2 ที่ 3 จำคุกคนละ 1 ปี15 วัน
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ฐานพรากผู้เยาว์จำเลยที่ 1มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 319 วรรคแรก ฯลฯ ให้จำคุก2 ปี ฐานหน่วงเหนี่ยวกักขังจำเลยที่ 3 ไม่มีความผิด เมื่อรวมโทษทุกกระทงแล้ว คงจำคุกจำเลยที่ 1 มีกำหนด 3 ปี ฯลฯ ส่วนจำเลยที่ 3คงจำคุก 15 วัน นอกจากที่แก้นี้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยที่ 3 ฐานหน่วงเหนี่ยวกักขังผู้อื่น(อันดับ 148)
คดีอยู่ระหว่างการพิจารณาของศาลฎีกา
จำเลยที่ 1 ยื่นคำร้องดังกล่าว (อันดับ 153 แผ่นที่ 3)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว จำเลยที่ 1 มิได้ยื่นฎีกา จึงไม่ต้องสั่งคำร้องเกี่ยวกับเรื่องที่จำเลยที่ 1 ขอถอนฎีกา แต่จำเลยที่ 1 ผู้ยื่นคำร้องขอถอนฎีกาได้ขอให้ออกหมายจำคุกเมื่อคดีถึงที่สุดให้ด้วยฉะนั้น ให้ศาลชั้นต้นออกหมายจำคุกเมื่อคดีถึงที่สุดให้จำเลยที่ 1
