แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
โจทก์อุทธรณ์ว่า ศาลแรงงานกลางควรวินิจฉัยควรวินิจฉัยคำของโจทก์ตามเอกสารหมาย จ.3 ก็ดี และโจทก์ควรจะได้รับค่าจ้างสำหรับวันหยุดพักผ่อนประจำปีเช่นเดียวกับพนักงานคนอื่น ๆที่ถูกไล่ออกหรือลาออกก็ดี เป็นการอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานฯ พ.ศ. 2522 มาตรา 54
ย่อยาว
คดีนี้สืบเนื่องมาจากศาลแรงงานกลางพระราชบัญญัติให้จำเลยจ่ายเงินค่าจ้างค้างจ่ายจำนวนเงิน 14,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดต่อปี นับแต่วันที่ 10 มกราคม 2534 จนกว่าชำระเสร็จและเงินทดรองจ่ายจำนวนเงิน 7,124 บาท แก่โจทก์
โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์เพราะเป็นอุทธรณ์ข้อเท็จจริงต้องห้าม
โจทก์จึงยื่นคำร้องต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกามีคำสั่งว่า “ที่โจทก์อุทธรณ์ว่า ศาลแรงงานกลางควรวินิจฉัยคำของโจทก์ตามเอกสารหมาย จ.3 ก็ดี และว่าโจทก์ควรจะได้รับค่าจ้าง สำหรับวันหยุดพักผ่อนประจำปีเช่นเดียวกับพนักงานคนอื่น ๆที่ถูกไล่ออกและลาออกเองก็ดีล้วนเป็นการอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54 ศาลแรงงานกลางไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง”
