แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของโจทก์เป็นฎีกาในข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 220 จึงไม่รับ
โจทก์เห็นว่า ฎีกาโจทก์เป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งกลับคำสั่งของศาลชั้นต้นและรับฎีกาของโจทก์ต่อไป
หมายเหตุ จำเลยที่ 1 ได้รับสำเนาคำร้องแล้วโดยวิธีปิดหมาย(อันดับ 34) ไม่ปรากฏหลักฐานว่าจำเลยที่ 2 ได้รับสำเนาคำร้องแล้วหรือไม่
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 173ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว คดีของโจทก์ไม่มีมูล พิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับดังกล่าว (อันดับ 30)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 31)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลล่างทั้งสองวินิจฉัยต้องกันว่าการกระทำของจำเลยทั้งสองไม่มีมูลความผิดในทางอาญาตามฟ้อง โจทก์ฎีกาว่าการกระทำของจำเลยมีมูลความผิดตามฟ้องเป็นการโต้เถียงดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลล่างทั้งสอง จึงเป็นฎีกาโต้เถียงข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
