แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 156 วรรคท้ายให้สิทธิผู้ขอฎีกาอย่างคนอนาถายื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของศาลชั้นต้นต่อศาลฎีกาได้เฉพาะ 2 กรณีเท่านั้น คือกรณีที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ยกเว้นค่าธรรมเนียมศาลบางส่วนและกรณีที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ยกคำขอฎีกาอย่างคนอนาถาเสียทีเดียว แต่เมื่อผู้ขอไม่ใช้สิทธิร้องอุทธรณ์คำสั่งต่อศาลฎีกาภายในกำหนด 7 วันตามมาตรา 156 วรรคท้าย กลับยื่นคำร้องขอให้พิจารณาคำขอฎีกาอย่างคนอนาถาใหม่เพื่ออนุญาตให้ผู้ขอนำพยานหลักฐานมาแสดงเพิ่มเติมว่าตนเป็นคนยากจนอีกตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา 156 วรรคสี่ และศาลชั้นต้นมีคำสั่งยกคำร้องฉบับหลังนี้ กรณีจึงไม่ต้องด้วยมาตรา156 วรรคท้าย คำสั่งเช่นนี้คู่ความย่อมอุทธรณ์ฎีกาต่อไปได้เนื่องจากไม่มีกฎหมายบัญญัติว่าให้เป็นที่สุดแต่ต้องเป็นการอุทธรณ์ฎีกาขึ้นไปตามลำดับชั้นศาล จะข้ามชั้นศาลอุทธรณ์มายื่นต่อศาลฎีกาย่อมไม่ได้
