แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า อุทธรณ์ของจำเลยเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงตาม พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานฯ มาตรา 54 จึงไม่รับอุทธรณ์
จำเลยเห็นว่า อุทธรณ์ที่ว่า โจทก์อาศัยใบรับรองแพทย์หยุดงาน เป็นระยะต่อเนื่องกัน โดยไม่แจ้งให้จำเลยทราบ จำเลยจึง เลิกจ้างโจทก์เพราะละทิ้งหน้าที่เกินกว่า 3 วัน โดยไม่มีเหตุ อันสมควรได้นั้น เป็นปัญหาข้อกฎหมายอันเกี่ยวด้วย ความสงบเรียบร้อยของประชาชน โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์และคำร้อง ขอทุเลาการบังคับของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 42,43)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชย 54,000 บาท สินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า 11,100 บาท แก่โจทก์ พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีจากต้นเงินดังกล่าว นับตั้งแต่วันที่ 6 กันยายน 2537 เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเงินต้น แก่โจทก์เสร็จสิ้น
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว (อันดับ 37)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 39)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว อุทธรณ์ของจำเลยที่ว่า โจทก์อาศัยใบรับรองแพทย์หยุดงานเป็นระยะต่อเนื่องกันโดยไม่แจ้งให้จำเลยทราบ จำเลยจึงเลิกจ้างโจทก์เพราะละทิ้งหน้าที่เกินกว่า 3 วัน โดยไม่มีเหตุอันสมควรได้ซึ่งเป็นปัญหาข้อกฎหมายอันเกี่ยวด้วย ความสงบเรียบร้อยของประชาชนนั้น ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า โจทก์ได้รับอุบัติเหตุรถชนกันเป็นเหตุให้กล้ามเนื้อที่สะโพกข้างขวาเคล็ด และอักเสบ โจทก์หยุดงานเกินกว่า 3 วันทำงาน โดยมีเหตุอันสมควร อุทธรณ์ของจำเลยจึงเป็นการโต้เถียงดุลพินิจ ในการรับฟังพยานหลักฐานของศาล เป็นข้อเท็จจริง ต้องห้ามตาม พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54 ศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับอุทธรณ์ของ จำเลยชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
