แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของโจทก์ เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงทุนทรัพย์ไม่เกินสองแสนบาท ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248จึงไม่รับ คืนค่าขึ้นศาลทั้งหมด
โจทก์เห็นว่า ฎีกาของโจทก์ที่ว่า การที่ศาลอุทธรณ์ วินิจฉัยว่า อุทธรณ์ของโจทก์เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ทั้งหมด เป็นคำวินิจฉัยที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย เพราะอุทธรณ์ ของโจทก์ที่ว่าการที่จำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 รื้อถอนขนย้ายบ้านและสิ่งปลูกสร้างออกไปจากที่ดินพิพาท เป็นการขาดการครอบครองหรือไม่ เป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยทั้งสามได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 138)
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสามได้ร่วมกันบุกรุกเข้าไปปลูกโรงเรือนในที่ดินของโจทก์อันเป็นการทำละเมิด ขอให้บังคับจำเลยทั้งสามและบริวารรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างทุกชนิด ออกไปจากที่ดินของโจทก์ ห้ามยุ่งเกี่ยวกับที่ดินของโจทก์อีก กับให้จำเลยชำระค่าเสียหายให้แก่โจทก์เดือนละ 1,000 บาท นับแต่วันฟ้องจนถึงวันที่จำเลยรื้อถอนสิ่งปลูกสร้าง ออกไปจากที่ดินของโจทก์เสร็จ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าอุทธรณ์ของโจทก์เป็นการอุทธรณ์ ในปัญหาข้อเท็จจริง ซึ่งต้องห้าม จึงไม่รับวินิจฉัย พิพากษายกอุทธรณ์โจทก์
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 137)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 138)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ฎีกาของโจทก์ที่ว่า ศาลอุทธรณ์วินิจฉัย ว่าอุทธรณ์ของโจทก์ต้องห้ามอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง เป็นคำวินิจฉัยที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายนั้น เป็นฎีกาในปัญหา ข้อกฎหมาย ให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป
