แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า ผู้ร้องฎีกา พร้อมกับยื่นคำร้องขอทุเลาการบังคับศาลชั้นต้นสั่งฎีกาว่า ฎีกาของผู้ร้องเป็นฎีกาข้อเท็จจริง มิใช่ข้อกฎหมาย ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 จึงไม่รับฎีกา และสั่งไม่รับคำร้องขอทุเลาการบังคับ
ผู้ร้องเห็นว่า ฎีกาของผู้ร้องเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่าบ้านพิพาทเป็นของผู้ร้องหรือไม่ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกา และรับคำร้องขอทุเลาการบังคับด้วย
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
สืบเนื่องจากโจทก์นำเจ้าพนักงานบังคับคดียึดบ้านทรงบังกาโล เลขที่ 30/2 หมู่ 3 ตำบลเจ้าเจ็ด อำเภอเสนา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เพื่อบังคับชำระหนี้ตามคำพิพากษาผู้ร้องยื่นคำร้องว่า บ้านดังกล่าวเป็นของผู้ร้องโดยผู้ร้องซื้อมาจากนางมาลี จูงใจ ขอให้ศาลมีคำสั่งถอนการยึดบ้านหลังดังกล่าว
ศาลชั้นต้นพิพากษายกคำร้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้ร้องฎีกา พร้อมกับยื่นคำร้องขอทุเลาการบังคับศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 85,84)
ผู้ร้องจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 89)
คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น โดยฟังพยานหลักฐานว่าบ้านพิพาทที่โจทก์นำยึดมิใช่บ้านของผู้ร้องฉะนั้นที่ผู้ร้องฎีกาว่าพยานหลักฐานของผู้ร้องมีทั้งพยานบุคคลและพยานเอกสารฟังได้ชัดแจ้งว่า บ้านพิพาทเป็นของผู้ร้องนั้นเป็นการฎีกาโต้เถียงดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลอันเป็นปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาชอบแล้ว และเมื่อฎีกาของผู้ร้องตกไปแล้วก็ไม่มีเหตุที่จะทุเลาการบังคับ ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับคำร้องขอทุเลาการบังคับของผู้ร้องก็ชอบแล้วดุจกันให้ยกคำร้องค่าคำร้องเป็นพับ
