แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า จำเลยยื่นมาเฉพาะตัวฎีกา แต่ไม่ได้ยื่นเสียค่าขึ้นศาลมาด้วย จึงไม่รับฎีกาของจำเลย
จำเลยเห็นว่า จำเลยยื่นฎีกาพร้อมกับยื่นคำร้องขอขยายเวลา วางเงินค่าธรรมเนียมศาลแล้วแต่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งยกคำร้อง ซึ่งตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 229 นั้นมิได้กำหนดว่าหากไม่ยื่นค่าขึ้นศาลชั้นฎีกาพร้อมฎีกาจะต้องยกฎีกา แต่ศาลจะกำหนดวันให้มาชำระค่าขึ้นศาลได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 18 โปรดมีคำสั่งอนุญาตให้จำเลยขยายระยะเวลาวางเงิน กับขอให้มีคำสั่งทุเลา การบังคับไว้ก่อน
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้เงินจำนวน 393,750 บาทพร้อมดอกเบี้ยร้อยละสิบห้าต่อปี ในต้นเงิน 225,000 บาทนับถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะใช้เงินให้แก่โจทก์เสร็จ
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา พร้อมกับยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาวางเงิน ค่าขึ้นศาลชั้นฎีกา และคำร้องขอทุเลาการบังคับ ศาลชั้นต้นมี คำสั่งไม่รับฎีกา และสั่งคำร้องขอขยายระยะเวลาวางเงินว่า เป็นกรณีจำเลยยื่นเฉพาะตัวฎีกาในวันนี้แต่ขอผ่อนผันคือขอขยายการวางเงินค่าขึ้นศาลมา ไม่มีเหตุอนุญาต ยกคำร้องและสั่งคำร้องขอทุเลาการบังคับว่า ศาลไม่รับฎีกา จึงไม่อนุญาตยกคำร้อง (อันดับ 144,142 แผ่นที่ 1, ที่ 2)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 145)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้วเห็นว่า เป็นกรณีที่จำเลยฎีกาโดยไม่ได้นำเงินค่าธรรมเนียมซึ่งจะต้องใช้แทนโจทก์มาวางศาลพร้อมฎีกา เป็นการไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 229,247 เมื่อจำเลยยื่นคำร้องขอผ่อนผันการวางเงินดังกล่าว ศาลก็มีคำสั่งไม่อนุญาต ดังนี้ศาลชอบที่จะมีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยได้ทันที กรณีไม่ใช่เรื่องการมิได้ชำระหรือ วางค่าธรรมเนียมศาลให้ถูกต้องครบถ้วนเสียก่อนที่จะสั่งรับ หรือไม่รับคำคู่ความ เช่นนี้ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
