แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีมีทุนทรัพย์ชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท ต้องห้ามฎีกา ในข้อเท็จจริง จึงไม่รับฎีกา คืนค่าขึ้นศาลทั้งหมด จำเลยทั้งสองเห็นว่า ฎีกาข้อ 2.1 ที่ว่า ผู้รับมอบอำนาจโจทก์ลงชื่อแทนโจทก์ในสัญญาเช่าซื้อเอกสารหมาย จ.3หลังจากหนังสือมอบอำนาจเอกสารหมาย จ.8 สิ้นผลบังคับแล้วโจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้อง และฎีกาข้อ 2.2 ที่ว่า คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 2 ที่ให้จำเลยทั้งสองชดใช้ค่าเสียหายในการ ใช้รถยนต์แก่โจทก์ไม่ชอบ เพราะประเด็นนี้ได้ยุติไปแล้วในศาลชั้นต้นโดยโจทก์มิได้อุทธรณ์แต่อย่างใด และฎีกาข้อ 2.3ที่ว่า โจทก์ไม่ได้นำสืบว่าจำเลยทั้งสองใช้รถยนต์โดยปราศจาก ความระมัดระวัง อันเป็นความผิดปกติเยี่ยงวิญญูชนจะใช้รถยนต์ ศาลอุทธรณ์ภาค 2 จึงไม่มีอำนาจพิพากษาให้จำเลยใช้ค่าเสื่อมราคา แก่โจทก์นั้น ล้วนเป็นปัญหาข้อกฎหมายทั้งสิ้น โปรดมีคำสั่ง ให้รับฎีกาของจำเลยทั้งสองไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 96,97) ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงินจำนวน 452,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันฟ้อง (28 ตุลาคม 2526) จนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์คำขอนอกจากนี้ให้ยก ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ค่าเสียหายจำนวน 171,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีในต้นเงินดังกล่าวนับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น โจทก์และจำเลยทั้งสองต่างฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยทั้งสองดังกล่าว (อันดับ 92,89) จำเลยทั้งสองจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 93)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว ฎีกาของจำเลยทั้งสองข้อ 2.3 ที่ว่าศาลอุทธรณ์ภาค 2 ให้จำเลยทั้งสองชำระค่าเสื่อมราคาไม่ชอบ เพราะไม่ปรากฏหลักฐานบันทึกและภาพถ่ายรถยนต์ในขณะที่โจทก์ ยึดรถคืน และโจทก์มิได้นำสืบถึงความเสียหายอันเกิดจาก การใช้รถโดยปราศจากความระมัดระวังเยี่ยงวิญญูชนนั้น จำเลยทั้งสองก็มิได้ให้การต่อสู้คดีไว้เป็นฎีกาโต้เถียงดุลพินิจ ในการที่ศาลกำหนดค่าเสียหายแก่โจทก์ผู้ให้เช่าซื้อ จึงเป็นปัญหาข้อเท็จจริง คดีนี้ทุนทรัพย์ที่พิพาทกันในชั้นฎีกา ไม่เกินสองแสนบาท จึงต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา ความแพ่ง มาตรา 248 วรรคหนึ่ง ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกา ของจำเลยทั้งสองในข้อนี้ชอบแล้ว ส่วนฎีกาข้อ 2.1 ที่ว่า ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยไม่ตรงประเด็นที่จำเลยทั้งสองอุทธรณ์และโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง กับฎีกาข้อ 2.2 ที่ว่า ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้จำเลยทั้งสอง ใช้ค่าเสียหายได้หรือไม่ เป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย ให้รับฎีกาของจำเลยทั้งสองในข้อดังกล่าวไว้ ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการต่อไป
