แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าฎีกาของ จำเลยที่ 2 เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง และมิได้กล่าวโดยชัดแจ้งโต้แย้งคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 3 ในข้อกฎหมายอย่างไร เป็นฎีกาต้องห้ามและไม่ชอบ จึงไม่รับฎีกาของจำเลยที่ 2 คืนค่าขึ้นศาล
จำเลยที่ 2 เห็นว่า ฎีกาที่ว่าจำเลยที่ 2 มิได้กระทำโดยประมาทแต่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค 3 วินิจฉัยว่าจำเลยที่ 2 เป็นฝ่ายประมาทนั้น เป็นการพิจารณานอกฟ้องนอกประเด็น เป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งรับฎีกา ของจำเลยที่ 2 ด้วย
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 168)
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ 2 ใช้เงิน 55,000 บาทแก่โจทก์ พร้อมดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จ ให้ยกฟ้องจำเลยที่ 1
ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษายืน
จำเลยที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 155)
จำเลยที่ 2 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 160)
คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์ภาค 3 ฟังข้อเท็จจริงว่าเหตุที่รถชนกันเกิดจากความประมาทเลินเล่อของจำเลยที่ 2 จำเลยที่ 2ฎีกาว่า ไม่ได้ประมาทเลินเล่อ จึงเป็นการโต้เถียงดุลพินิจในการรับฟัง พยานหลักฐานของศาลอุทธรณ์ภาค 3 เป็นฎีกาข้อเท็จจริง คดีนี้ ราคาทรัพย์สินที่พิพาทในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท ต้องห้ามฎีกา ในข้อเท็จจริงที่ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาของจำเลยที่ 2 นั้น ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
