แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า รับเป็นอุทธรณ์จำเลยเฉพาะข้อ 5.1,5.2 และข้อ 5.5 ส่วนอุทธรณ์ข้อ 5.3 และ5.4 เป็นอุทธรณ์ปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน มาตรา 54 จึงไม่รับจำเลยเห็นว่า อุทธรณ์ของจำเลยเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายกล่าวคือในข้อ 5.3 และข้อ 5.4 ว่า ศาลแรงงานกลางตีความในเอกสารหมาย จ.1, จ.3 และ จ.4 ไม่ถูกต้อง เพราะเอกสารดังกล่าวไม่มีข้อความหรือหลักฐานใดยืนยันว่าจำเลยได้สั่งให้โจทก์ทำงานล่วงเวลาและตามบัตรลงเวลาก็ไม่อาจยืนยันได้ว่าโจทก์ได้ทำงานล่วงเวลาให้จำเลย อีกทั้งการที่ศาลแรงงานกลางพิพากษาว่าโจทก์ได้ทำงานในวันหยุดนั้นก็มิได้หยิบยกอ้างพยานหลักฐานใดมายืนยันว่า จำเลยสั่งโจทก์ทำงานในวันหยุดวันใด จึงเป็นการชั่งน้ำหนักพยานที่ไม่ชอบและเป็นการตีความเอกสารโดยใช้ดุลพินิจในการวินิจฉัยคลาดเคลื่อนต่อพยานหลักฐาน โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ ทนายโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 55)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าล่วงเวลาจำนวน109.33 บาท และค่าทำงานในวันหยุดจำนวน 54.67 บาท ให้แก่โจทก์จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับอุทธรณ์บางข้อดังกล่าว(อันดับ 48)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 52)
คำสั่ง
ได้รวมสั่งคำร้องนี้ในคำร้องขอถอนอุทธรณ์ของจำเลยแล้ว
