แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า โจทก์ฟ้อง ขับไล่จำเลยทั้งสองออกจากอสังหาริมทรัพย์อันมีค่าเช่าหรืออาจ ให้เช่าขณะยื่นคำฟ้องไม่เกินเดือนละ 10,000 บาท และคดีมี ทุนทรัพย์ไม่เกิน 200,000 บาท คดีจึงต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง ฎีกาของจำเลยทั้งสองเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งต้องห้าม จึงไม่รับฎีกาของจำเลยทั้งสองคืนค่าขึ้นศาลทั้งหมด
จำเลยทั้งสองเห็นว่า ฎีกาของจำเลยที่ว่าการที่จำเลยนำ เนื้อความในเอกสารมาต่อสู้กับโจทก์ว่า โจทก์มีสิทธิฟ้องจำเลยได้หรือไม่นั้น เป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับ ฎีกาของจำเลยทั้งสองไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ ไม่ปรากฏว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองออกจากที่ดิน น.ส.3 ก. เลขที่ 1196 เลขที่ดิน 314 ตำบลเวียงตาลอำเภอห้างฉัตร จังหวัดลำปาง พร้อมสิ่งปลูกสร้างภายใน 7 วันนับแต่วันที่ศาลพิพากษา โดยให้ส่งมอบให้โจทก์ และให้จำเลยทั้งสอง ใช้ค่าเสียหายให้โจทก์เดือนละ 500 บาท นับแต่วันที่ 3 กรกฎาคม 2534 จนกว่าจำเลยทั้งสองจะออกจากที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้าง ดังกล่าว และส่งมอบให้โจทก์ คำขออื่นให้ยก และให้ยกฟ้องแย้ง ของจำเลย
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน
จำเลยทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลย ทั้งสอง (อันดับ 110)
จำเลยทั้งสองยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 111)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ฎีกาของจำเลยทั้งสองเป็นฎีกาโต้เถียงดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลอุทธรณ์ภาค 2 เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยทั้งสองชอบแล้วให้ยกคำร้อง ค่าคำร้องเป็นพับ
