แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า อุทธรณ์โจทก์เป็นการอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้าม ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงานพ.ศ. 2522 มาตรา 54 วรรคแรก ไม่รับอุทธรณ์ โจทก์เห็นว่า คดีนี้มีประเด็นข้อพิพาทรวม 6 ข้อแต่ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้องโจทก์โดยวินิจฉัยประเด็นข้อพิพาท 4 ประเด็นแรกนอกเหนือสำนวน อีกทั้งมิได้ วินิจฉัยประเด็นที่ 5 ที่ 6 ซึ่งเป็นประเด็นข้อกฎหมาย หากศาลแรงงานกลางได้วินิจฉัยโดยรอบคอบประกอบการใช้ ดุลพินิจแล้วผลคำพิพากษาจะเปลี่ยนแปลงไป ประกอบกับคดีนี้ มีทุนทรัพย์สูงเพื่อให้เกิดความยุติธรรม โปรดมีคำสั่ง ให้รับอุทธรณ์ของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไปด้วย หมายเหตุ ศาลแรงงานกลางส่งสำเนาคำร้องให้แก่จำเลยทั้งสองแล้วโดยวิธีประกาศหน้าศาล (อันดับ 107) โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสองเลิกจ้างโจทก์โดยโจทก์ไม่มีความผิด ศาลแรงงานกลางพิจารณาใหม่แล้วพิพากษายกฟ้องโจทก์ โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว (อันดับ 101) โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 104)
คำสั่ง ศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์ เพราะเห็นว่า โจทก์อุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้าม โจทก์กลับยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งว่า ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยประเด็นข้อ 1ถึง 4 นอกเหนือสำนวนความ ซึ่งโจทก์มิได้กล่าวไว้ในอุทธรณ์เลย นอกจากนั้นที่โจทก์อ้างว่าประเด็นข้อ 5 และ 6 เป็น ปัญหาข้อกฎหมาย ทั้ง ๆ ที่ศาลแรงงานกลางมิได้วินิจฉัยประเด็นดังกล่าวไว้ คำร้องอุทธรณ์คำสั่งของโจทก์ ไม่ได้โต้แย้งคำสั่งของศาลแรงงานกลางว่า ไม่ถูกต้องหรือไม่ชอบด้วยกฎหมายตรงไหนอย่างไร เป็นข้อที่โจทก์ยกขึ้นอ้างใหม่ในคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง จึงเป็นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย ศาลฎีกาไม่วินิจฉัยให้ ยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของโจทก์
