แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า อุทธรณ์ของ จำเลยเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติ จัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54 จึงไม่รับอุทธรณ์
จำเลยเห็นว่า อุทธรณ์ของจำเลยเป็นปัญหาข้อกฎหมาย เพราะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับอำนาจฟ้องและคำสั่งที่ไม่ชอบของศาลแรงงานกลาง ที่มีคำสั่งงดสืบกรรมการผู้จัดการจำเลยที่อ้างตนเองเป็นพยาน และปัญหาข้อกฎหมายดังกล่าวสมควรที่จะได้รับการพิจารณาวินิจฉัย จากศาลฎีกาโปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 40)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยชำระเงินจำนวน 16,900 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันฟ้อง (วันที่ 24 เมษายน 2535) เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 27)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 37)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ที่จำเลยอุทธรณ์ว่า การออกคำสั่งให้โจทก์เปลี่ยนแปลงหน้าที่ไม่ได้เป็นการกลั่นแกล้งโจทก์ และเป็นคำสั่งที่ชอบด้วยกฎหมาย แต่โจทก์จงใจที่จะฝ่าฝืนคำสั่งดังกล่าว และละทิ้งงานไปโดยจำเลยมิได้เลิกจ้างโจทก์ นั้น เป็นการโต้เถียงข้อเท็จจริงตามคำวินิจฉัยของศาลแรงงานกลางที่ว่า จำเลยสั่งให้โจทก์ไปทำหน้าที่ล้างส้วม แต่โจทก์ไม่ยอมปฏิบัติตามคำสั่งจำเลยจึงเลิกจ้างโจทก์ การออกคำสั่งดังกล่าวมีลักษณะเป็นการกลั่นแกล้งโจทก์ถือไม่ได้ว่าโจทก์ฝ่าฝืนคำสั่งอันชอบด้วยกฎหมายของจำเลย จึงเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ส่วนที่จำเลยอุทธรณ์ว่า ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่อนุญาตให้จำเลยเลื่อนคดีและงดสืบกรรมการผู้จัดการจำเลยเป็นการไม่ชอบเพราะการสืบกรรมการ ผู้จัดการจำเลยจะชี้ให้เห็นว่าคำสั่งของจำเลยเป็นคำสั่งชอบด้วย กฎหมายและจำเลยไม่เคยเลิกจ้างโจทก์ เพื่อประโยชน์แห่ง ความยุติธรรมสมควรให้จำเลยนำพยานเข้าสืบ นั้น การที่ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่อนุญาตให้จำเลยเลื่อนคดีและงดสืบ กรรมการผู้จัดการจำเลยโดยเห็นว่าจำเลยขาดนัดไม่ได้ให้การต่อสู้ ไว้และกรรมการผู้จัดการจำเลยไม่มาศาลโดยไม่มีเหตุอันสมควร เป็นการ ใช้ดุลพินิจของศาลแรงงานกลาง จึงเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง เช่นเดียวกัน ต้องห้ามอุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้ง ศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54ศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยชอบแล้วยกคำร้อง
