แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งที่ไม่รับอุทธรณ์ศาลแรงงานกลางสั่งว่า เมื่อจำเลยยืนยันว่าไม่สามารถจะวางเงินตามคำพิพากษาได้ จึงไม่รับคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง
จำเลยเห็นว่า คำสั่งศาลแรงงานกลางที่ไม่รับคำร้องอุทธรณ์คำสั่งขัดกับพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 31,54 ประกอบประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 และมาตรา 236 เนื่องจากการนำเงินมาวางตามคำพิพากษานั้นมิใช่บทบังคับเด็ดขาดที่จะนำมาประกอบการวินิจฉัยว่าจะรับคำร้องอุทธรณ์คำสั่งหรือไม่ ทั้งคำสั่งที่ไม่รับคำร้องอุทธรณ์คำสั่งเป็นอำนาจของศาลสูงพิจารณาสั่งศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับคำร้องอุทธรณ์คำสั่งจึงเป็นคำสั่งที่เกินเลยอำนาจไม่ชอบด้วยกระบวนพิจารณา โปรดยกคำสั่งศาลแรงงานกลาง
หมายเหตุ ศาลแรงงานกลางได้ส่งสำเนาคำร้องให้โจทก์โดยทางไปรษณีย์ลงทะเบียนตอบรับแล้ว (อันดับ 61)
ก่อนสืบพยานโจทก์ โจทก์ที่ 11 ขอถอนฟ้อง และโจทก์ขอถอนฟ้องเฉพาะเรื่องค่าจ้างในวันหยุดพักผ่อนประจำปี ศาลแรงงานกลางอนุญาต
ต่อมาระหว่างสืบพยานโจทก์ โจทก์ที่ 14 ขอถอนฟ้องศาลแรงงานกลางอนุญาต
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยชำระเงินค่าชดเชย สินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าจ้างสำหรับวันหยุดประจำสัปดาห์พร้อมดอกเบี้ย ฯลฯ ให้แก่โจทก์ที่ 1 ถึงโจทก์ที่ 13 และโจทก์ที่ 15 ถึงโจทก์ที่ 17 ฯลฯ
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า อุทธรณ์ของจำเลยนอกจากที่เกี่ยวกับโจทก์ที่ 11 แล้วเป็นอุทธรณ์ข้อเท็จจริงจึงรับเฉพาะที่เกี่ยวกับโจทก์ที่ 11 นอกนั้นไม่รับ
จำเลยยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งลงวันที่ 17 ธันวาคม 2529 ว่า ให้จำเลยนำเงินมาชำระตามคำพิพากษาภายใน 7 วัน แล้วเสนอมาเพื่อพิจารณาสั่งต่อไป
ต่อมาจำเลยยื่นคำแถลงลงวันที่ 24 ธันวาคม 2529 ว่า ไม่สามารถหาเงินมาชำระตามคำพิพากษาภายใน 7 วัน ตามคำสั่งศาลได้ศาลแรงงานกลางจึงมีคำสั่งไม่รับคำร้องอุทธรณ์คำสั่งดังกล่าวในวันเดียวกันนั้น (อันดับ 53)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 58)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 234 บัญญัติว่า “ถ้าศาลชั้นต้นไม่รับอุทธรณ์ ผู้อุทธรณ์อาจอุทธรณ์คำสั่งศาลนั้นไปยังศาลอุทธรณ์โดยยื่นคำขอเป็นคำร้องต่อศาลชั้นต้น และนำค่าฤชาธรรมเนียมทั้งปวงมาวางศาลและนำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันไว้ต่อศาลภายในกำหนดสิบวันนับแต่วันที่ศาลได้มีคำสั่ง” ฉะนั้นเมื่อศาลแรงงานกลางสั่งให้จำเลยนำเงินที่จะต้องชำระตามคำพิพากษามาวางศาลจำเลยจึงมีหน้าที่จะต้องปฏิบัติตามคำสั่งของศาลแรงงานกลางตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 ประกอบด้วยมาตรา 31 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 ส่วนที่ว่าศาลแรงงานกลางไม่มีอำนาจสั่งคำร้องอุทธรณ์คำสั่งที่ปฏิเสธไม่ยอมรับอุทธรณ์เสียเอง เพียงแต่มีหน้าที่ส่งคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไปยังศาลฎีกาเพื่อให้ศาลฎีกาสั่งนั้นเมื่อจำเลยไม่ปฏิบัติตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 234 ศาลแรงงานกลางจึงชอบที่จะปฏิเสธไม่ยอมรับอุทธรณ์คำสั่งนั้นเสียได้ ศาลแรงงานกลางสั่งชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
