แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า อุทธรณ์ของจำเลยเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54จึงไม่รับอุทธรณ์
จำเลยเห็นว่า อุทธรณ์ของจำเลยเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่าลักษณะการทำร้ายและบาดแผลที่โจทก์กระทำต่อนางสาวใบบุญ จะถือว่าเป็นการร้ายแรงตามประกาศกระทรวงมหาดไทย ข้อ 47(3) และระเบียบข้อบังคับของจำเลยข้อ 8.3.6 หรือไม่นอกจากนี้ที่จำเลยอ้างว่าได้รับความเสียหายก็เป็นปัญหาข้อกฎหมายอีกเช่นกันเพราะคำว่า”เสียหาย” นั้นกฎหมายไม่ได้ระบุว่าต้องเป็นตัวเงินหรือทรัพย์สินเท่านั้น ความเสียหายที่เกิดจากความรู้สึกขาดความเชื่อถือก็เป็นการเสียหายตามกฎหมายแล้ว เพราะจำเลยประกอบอาชีพธุรกิจบริการโปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไปด้วย
หมายเหตุ โจทก์แถลงคัดค้าน (อันดับ 41)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชย จำนวน40,500 บาทให้โจทก์ คำขออย่างอื่นของโจทก์ให้ยก
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว(อันดับ 30)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 36)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว จำเลยอุทธรณ์ว่า การกระทำของโจทก์ตามข้อเท็จจริงที่ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยมานั้น ถือว่าเป็นการฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับของจำเลยข้อ 8.3(6) อันเป็นกรณีร้ายแรงตามประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่องการคุ้มครองแรงงานฯ ข้อ 47(3) เป็นอุทธรณ์ปัญหาข้อกฎหมาย จึงไม่ต้องห้ามอุทธรณ์ ให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณาและดำเนินการต่อไป
