แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 1 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยที่ 1 เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงเมื่อทุนทรัพย์ไม่เกิน200,000 บาท จึงต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคแรกจึงไม่รับฎีกา
จำเลยที่ 1 เห็นว่า ฎีกาของจำเลยที่ 1 ข้อ 4 ข้อ 5 และข้อ 6 เป็นปัญหาข้อกฎหมายที่เป็นสาระแก่คดี กล่าวคือเป็นการปรับข้อกฎหมายเรื่องฝากทรัพย์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ เข้ากับข้อเท็จจริงในคดีนี้ว่าจำเลยที่ 1 กับผู้เอาประกันภัย (นายณรงค์ชัยรัมณียานนท์)มีสัญญาฝากทรัพย์ต่อกันหรือไม่ ขอศาลฎีกาได้โปรดสั่งรับฎีกาของจำเลยที่ 1 ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์แถลงคัดค้าน (อันดับ 82)
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ 1 ชำระค่าเสียหายจำนวน 100,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีของต้นเงินดังกล่าวนับแต่วันที่โจทก์ได้ชำระเงินให้แก่ผู้เอาประกันภัย (วันที่ 15 กันยายน 2531) เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ แต่คิดดอกเบี้ยถึงวันฟ้องต้องไม่เกิน5,000 บาท ให้ยกฟ้องจำเลยที่ 2
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ 1 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 75)
จำเลยที่ 1 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 77)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว เห็นว่าฎีกาของจำเลยที่ 1 ข้อ 4 ที่ว่าจำเลยจะต้องรับผิดชอบในความสูญหายหรือไม่ และข้อ 5 ว่าโจทก์นำสืบแตกต่างจากคำฟ้องหรือไม่ เป็นการฎีกาโต้เถียงใน ข้อเท็จจริง คดีนี้จำนวนทรัพย์ที่พิพาทกันในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาทจึงต้องห้ามมิให้ฎีกาในข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคแรกส่วนฎีกาข้อ 6 ว่า เป็นสัญญาฝากทรัพย์หรือไม่ เป็นปัญหาข้อกฎหมาย แต่ไม่ได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วโดยชอบในศาลชั้นต้น ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย ที่ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกา ของจำเลยที่ 1 ชอบแล้ว ยกคำร้อง ค่าคำร้องเป็นพับ
