แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 1 ฎีกา พร้อมกับยื่นคำร้องขอฎีกาอย่างคนอนาถา ศาลชั้นต้นไต่สวนคำร้องแล้วสั่งว่า แม้ข้อเท็จจริงจะฟังได้ว่า จำเลยที่ 1 เป็นคนยากจนอยู่บ้าง แต่คดีไม่มีเหตุผลอันสมควรที่จะฎีกาเพราะฎีกาจำเลยที่ 1 เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 ที่แก้ไขใหม่ ให้ยกคำร้องขอดำเนินคดีอย่างคนอนาถาในชั้นฎีกา ของจำเลยที่ 1 หากจำเลยที่ 1 ประสงค์จะดำเนินคดีต่อไป ให้จำเลยที่ 1 นำค่าฤชาธรรมเนียมทั้งหมดมาวางศาลภายใน 15 วัน
จำเลยที่ 1 เห็นว่า ฎีกาของจำเลยที่ 1 เป็นปัญหาข้อกฎหมายว่า จำเลยที่ 1 ได้ครอบครองทรัพย์พิพาทอย่างเป็นเจ้าของเข้าข้อ สันนิษฐานตามกฎหมายว่าเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ โปรดมีคำสั่งให้จำเลยดำเนินคดีอย่างคนอนาถาในชั้นฎีกาด้วย
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้บ้านเลขที่ 6 หมู่ที่ 11พร้อมที่ดิน 3 ไร่เศษ ตู้ 1 หลัง ตุ่มน้ำ 5 ใบ ตามพินัยกรรมของนางลำใย เข็มเพ็ชร ฉบับลงวันที่ 12 ตุลาคม 2527 เป็นสิทธิของโจทก์แต่ผู้เดียว ให้จำเลยทั้งสองและบริวารออกไปจากบ้าน ของโจทก์ กับให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชดใช้ค่าเสียหายที่เป็น ค่าขาดประโยชน์ในที่ดินตามพินัยกรรมปีละ 1,000 บาท นับแต่ วันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจำเลยทั้งสองจะไม่เกี่ยวข้อง
จำเลยที่ 1 ฎีกาพร้อมกับยื่นคำร้องขอฎีกาอย่างคนอนาถาศาลชั้นต้นไต่สวนคำร้องแล้วมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 94,96,118)
จำเลยที่ 1 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 121)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ข้อเท็จจริงเป็นอันยุติไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์แล้วว่าทรัพย์ตามพินัยกรรมเป็นของนางลำใย และนางลำใยได้ครอบครองอย่างเป็นเจ้าของอันทำให้โจทก์ได้รับทรัพย์ตามพินัยกรรม การที่จำเลยอ้างว่าจำเลยทั้งสองเป็นผู้ยึดถือ ครอบครองทรัพย์ตามพินัยกรรมจำเลยย่อมได้รับประโยชน์จาก ข้อสันนิษฐานของกฎหมายว่าจำเลยมีสิทธิครอบครองดีกว่าโจทก์ จึงเป็นการโต้แย้งดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลอุทธรณ์ เป็นปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 ที่ศาลชั้นต้น มีคำสั่งไม่อนุญาตให้ฎีกาอย่างคนอนาถานั้นชอบแล้ว ให้ยกอุทธรณ์คำสั่งคำร้องของ จำเลยที่ 1 หากจำเลยที่ 1 ยังติดใจที่จะฎีกาคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ก็ให้จำเลยที่ 1 นำเงินค่าธรรมเนียม มาชำระต่อศาลชั้นต้นภายในกำหนด 15 วัน นับแต่วันทราบคำสั่งนี้
