แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 จึงไม่รับจำเลยเห็นว่า จำเลยได้ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย โดยข้อ 6 ฎีกาว่าศาลอุทธรณ์หยิบยกข้อเท็จจริงนอกสำนวนมาวินิจฉัยจึงเป็นการไม่ชอบด้วยวิธีพิจารณาและข้อ 7 ฎีกาว่า ข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาที่โจทก์นำสืบแตกต่างจากคำฟ้องในข้อสาระสำคัญ ศาลต้องพิพากษายกฟ้อง อย่างไรก็ตามคดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์มิได้พิพากษายกฟ้องโจทก์ ฎีกาของจำเลยจึงไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 341 จำคุก 1 ปี กับให้จำเลยคืนหรือใช้เงินจำนวน 70,000 บาทแก่ผู้เสียหาย
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 108)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 109)
คำสั่ง
ศาลฎีกามีคำสั่งจำหน่ายคดีแล้ว จึงไม่จำต้องสั่งคำร้องนี้
