แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า ปัญหาที่ว่าจำเลยเลิกจ้างโจทก์เพราะเหตุใด โจทก์เสียหายหรือไม่ และโจทก์มีสิทธิได้รับค่าจ้างในวันหยุดพักผ่อนประจำปีกี่วัน เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามอุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54 ส่วนปัญหาที่ว่าศาลคำนวณสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า และค่าจ้างในวันหยุดพักผ่อนประจำปีถูกต้องหรือไม่ เป็นปัญหาข้อกฎหมาย จึงให้รับอุทธรณ์เฉพาะปัญหาข้อกฎหมาย
โจทก์เห็นว่า ตามอุทธรณ์ของโจทก์ โจทก์ไม่ได้อุทธรณ์ว่าโจทก์ถูกเลิกจ้างเพราะเหตุใด แต่โจทก์อุทธรณ์เป็นประเด็นว่าจำเลยเลิกจ้างโจทก์ด้วยเหตุไม่เป็นธรรมหรือไม่ ซึ่งเป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของโจทก์ไว้พิจารณาด้วย
หมายเหตุ จำเลยแถลงคัดค้าน (อันดับ 100)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยในส่วนที่ยังขาดอยู่5,700 บาท พร้อมทั้งดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันที่ถูกเลิกจ้างจนกว่าจะชำระเสร็จ และให้จ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า 9,800 บาท ค่าจ้างในวันหยุดพักผ่อนประจำปี873.75 บาท พร้อมทั้งดอกเบี้ยอัตราร้อยละสิบห้าต่อปีนับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จ คำขออื่นนอกจากนี้ให้ยก
โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 86)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 89)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ศาลแรงงานกลางฟังว่าจำเลยเลิกจ้างโจทก์เพราะเหตุที่โจทก์มีผลงานอยู่ในเกณฑ์ต่ำและหย่อนความสามารถการที่โจทก์อุทธรณ์ว่า จำเลยเลิกจ้างโจทก์เพราะเหตุที่โจทก์เป็นตัวการในการจัดตั้งสหภาพแรงงาน ไม่ใช่เลิกจ้างเพราะเหตุที่โจทก์ไม่มีประสิทธิภาพในการทำงานนั้น เป็นอุทธรณ์โต้เถียงข้อเท็จจริงซึ่งศาลแรงงานกลางรับฟัง ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54ศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับอุทธรณ์ข้อนี้ของโจทก์ ชอบแล้ว ยกคำร้องของโจทก์
