แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น ให้จำคุกจำเลยไม่เกิน 5 ปี จึงห้ามคู่ความฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 ซึ่งฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง จึงต้องห้ามตามบทกฎหมายดังกล่าว ไม่รับฎีกาจำเลย
จำเลยเห็นว่า คดีนี้เป็นคดีความผิดที่ยอมความกันได้ผู้เสียหายและจำเลยมีสิทธิที่จะตกลงกันได้ เมื่อคดี ยังไม่ถึงที่สุดแม้จะมีข้อห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง แต่ศาลใช้ดุลพินิจรับรองให้ฎีกาได้เมื่อคดีมีเหตุผลอันสมควรฎีกา เพราะผู้เสียหายกับจำเลยตกลงกันได้แล้ว โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกา ของจำเลยไว้ด้วย
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 56)
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2534 มาตรา 3,4 ให้จำคุก 4 เดือน จำเลยให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา เห็นสมควรลดโทษให้กึ่งหนึ่งคงจำคุก 2 เดือน นับโทษจำเลยต่อจากโทษจำคุกในคดีอาญาหมายเลขแดงที่ 1040/2535 และคดีอาญา หมายเลขแดงที่ 2911/2535 ของศาลนี้
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 53)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 56)
คำสั่ง
ศาลฎีกาสั่งจำหน่ายคดีเพราะเหตุสิทธินำคดีมาฟ้องระงับไป ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 39(2) แล้ว จึงไม่จำต้องสั่งคำร้องของจำเลยอีก
