แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า อุทธรณ์ของโจทก์เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามกฎหมาย จึงไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์
โจทก์เห็นว่า โจทก์ได้อุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายรวม 2 ประเด็นประเด็นแรกเป็นการตีความข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างอันเกี่ยวกับตำแหน่งหน้าที่และความรับผิดชอบของโจทก์ ส่วนประเด็นที่สองอุทธรณ์ว่า การเลิกจ้างโจทก์เป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมโจทก์จึงมีสิทธิได้รับเงินค่าชดเชยตามกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของโจทก์ด้วย
หมายเหตุ จำเลยแถลงคัดค้าน (อันดับ 43)
โจทก์ฟ้องขอให้ศาลพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชย 48,000 บาทให้แก่โจทก์
ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว(อันดับ 39)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 40)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว อุทธรณ์ข้อ 2.1 และข้อ 2.2 ของโจทก์มีข้อความอ้างถึงงานในหน้าที่ของโจทก์แล้วยกเหตุขึ้นกล่าวว่า โจทก์ปฏิบัติงานสมกับตำแหน่งหน้าที่แล้ว และโจทก์ได้แก้ไขปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น มิได้ทำให้เกิดความเสียหายแก่จำเลย โจทก์ใช้ดุลพินิจสั่งงานโดยอิสระตามข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างและตามความเหมาะสมในการบริหาร ไม่อาจถือได้ว่า โจทก์ฝ่าฝืนระเบียบเกี่ยวกับการทำงานหรือคำสั่งชอบด้วยกฎหมายของจำเลย เป็นเรื่องโต้แย้งดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลแรงงานกลางที่ฟังว่า โจทก์ไม่ได้ควบคุมการดำเนินการในแต่ละแผนกให้เรียบร้อย ไม่ได้แก้ไขปัญหาตามคำเตือนของจำเลย ไม่ได้สรุปผลการปฏิบัติงานและรายงานผลการแก้ไขปัญหาตามคำสั่งของจำเลย การกระทำของโจทก์จึงเป็นการฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับการทำงานและคำสั่งอันชอบด้วยกฎหมายของจำเลยซึ่งจำเลยได้มีคำเตือนแล้ว ดังนี้ อุทธรณ์ของโจทก์ทั้งสองข้อจึงเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงที่ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
