แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยทั้งสองยื่นอุทธรณ์พร้อมคำร้อง ขออนุญาตยื่นอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งคำร้องว่า กรณียื่นเมื่อพ้นกำหนดตามกฎหมายแล้ว ไม่มีกฎหมายใดสนับสนุน ให้ทำได้ประกอบกับเหตุผลตามคำร้องที่ว่า ทนายจำเลยไม่ทราบ ข้อกฎหมายอันเป็นความบกพร่องของทนายจำเลยเอง ไม่มีเหตุ ที่จะอนุญาตให้อุทธรณ์เมื่อพ้นกำหนด ยกคำร้อง และมีคำสั่ง ในอุทธรณ์ว่า อุทธรณ์เมื่อพ้นกำหนด 15 วัน ต้องห้ามตาม พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน มาตรา 54 ไม่รับอุทธรณ์ และสั่งคำร้องขอทุเลาการบังคับ ว่าศาลมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์แล้ว จึงไม่รับคำร้องขอทุเลาการบังคับ จำเลยทั้งสองเห็นว่า จำเลยทั้งสองยื่นอุทธรณ์เกินกำหนด เนื่องจากทนายจำเลยทั้งสองเข้าใจโดยสุจริตว่าการ ยื่นอุทธรณ์นั้น จะต้องยื่นภายในกำหนด 1 เดือน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา ความแพ่ง เหตุที่ทนายจำเลยสำคัญผิด ในข้อกฎหมายดังกล่าว เพราะกฎหมายแรงงานนั้นเป็นกฎหมายเฉพาะ และทนายจำเลย มิ ค่อยได้ใช้กฎหมายดังกล่าวจึงเกิดการผิดหลงไป หาใช่ละเลย ไม่ยื่นอุทธรณ์ภายในกำหนดไม่ เพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรม โปรดมีคำสั่งรับอุทธรณ์และคำร้องขอทุเลาการบังคับของจำเลยทั้งสองไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ โจทก์แถลงคัดค้าน (อันดับ 45) ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงิน จำนวน 669,306.28 บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี นับแต่วันที่ 27 กันยายน 2537 เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ โดยดอกเบี้ยนับถึงวันฟ้องมิให้เกินไปกว่า 25,099 บาท จำเลยทั้งสองอุทธรณ์ พร้อมกับยื่นคำร้องขอทุเลาการบังคับศาลแรงงานกลางมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 40,41) จำเลยทั้งสองยื่นคำร้องนี้โดยมิได้นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาลชั้นต้น ศาลแรงงานกลาง สั่งว่า สำเนาให้โจทก์ รับเป็นอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์ (อันดับ 42)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว จำเลยทั้งสองอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของศาลแรงงานกลาง จำเลยทั้งสองจะต้องนำเงินมาชำระตาม คำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาลแรงงานกลางภายใน 15 วัน นับแต่วันที่ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 ประกอบด้วยพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 31 เมื่อจำเลยทั้งสองมิได้นำเงินมาชำระ ตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ตามบทบัญญัติดังกล่าวการที่ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งรับคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของจำเลยทั้งสองไว้พิจารณาจึงไม่ชอบ ให้ยกคำร้อง
