แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
โจทก์อุทธรณ์ว่า ค่าจ้าง หมายความว่าเงินที่นายจ้าง จ่ายแก่ลูกจ้างเป็นการตอบแทนการทำงาน เมื่อฟังได้ว่าเงิน ที่โจทก์รับเป็นค่าจ้างและจำเลยเป็นผู้จ่ายค่าจ้าง จำเลย จึงเป็นอุทธรณ์ในข้อกฎหมาย
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องมาจากศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า สภาพการทำงานของโจทก์มิได้เกี่ยวข้องกับจำเลย ทั้งนิติสัมพันธ์ระหว่างโจทก์กับจำเลยไม่ได้เป็นไปตามสัญญาจ้างแรงงาน จำเลยจึงไม่ได้เป็นนายจ้างของโจทก์ถึงแม้ว่าการจ่ายค่าจ้างให้โจทก์บริษัทเดอะทองธารา 94 จำกัด จะให้จำเลยชำระค่าจ้างบางส่วน และออกใบรับรองในนามบริษัทจำเลยก็ไม่ทำให้จำเลยมีฐานะเป็นนายจ้างโจทก์ พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งว่า คำฟ้องอุทธรณ์เป็นการอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54 ไม่รับอุทธรณ์
โจทก์เห็นว่า โจทก์อุทธรณ์ว่า ศาลแรงงานกลางฟังว่าค่าจ้างโจทก์บางส่วนจำเลยจ่ายให้ ย่อมทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างจำเลยกับโจทก์อยู่ในฐานะเป็นนายจ้างและลูกจ้าง ปัญหาว่าโจทก์เป็นลูกจ้างของจำเลยหรือไม่ จึงเป็นปัญหาข้อกฎหมาย
ศาลฎีกามีคำสั่งว่า “พิเคราะห์แล้ว ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า โจทก์สมัครเข้าทำงาน และทำงานกับบริษัทเดอะทองธารา 94 จำกัด โจทก์มิได้ทำงานกับจำเลยและจำเลยไม่มีอำนาจบังคับบัญชาโจทก์ แม้จำเลยจะเป็นผู้จ่ายค่าจ้างบางส่วนและออกใบรับเงินในนามจำเลยให้โจทก์ จำเลยก็ไม่เป็นนายจ้างโจทก์ที่โจทก์อุทธรณ์ว่าค่าจ้าง หมายความว่าเงินที่นายจ้างจ่ายแก่ลูกจ้างเป็นการตอบแทนการทำงาน เมื่อฟังได้ว่าเงินที่โจทก์รับเป็นค่าจ้างและจำเลยเป็นผู้จ่ายค่าจ้าง จำเลยจึงเป็นนายจ้างโจทก์นั้น เห็นว่า เป็นอุทธรณ์ในข้อกฎหมายให้ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งรับอุทธรณ์โจทก์แล้วดำเนินการต่อไป”
