แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า กรณีเป็นการฎีกา ในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา ความอาญา มาตรา 218 ไม่รับเป็นฎีกา
จำเลยเห็นว่า ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์กำหนดโทษจำคุกจำเลย สูงเกินไปจำเลยไม่เคยกระทำความผิดมาก่อน และจำเลยได้ลุ แก่โทษแล้ว โดยสำนึกผิดและพยายามบรรเทาผลร้ายแห่งความผิดนั้น จึงมีเหตุสมควร ที่จะได้รับการพิจารณาจากศาลฎีกาเพื่อกำหนดโทษจำเลยใหม่ และรอการลงโทษจำเลย โปรดมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291,300 กรรมเดียวผิดกฎหมายหลายบท ลงโทษบทหนัก ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291จำคุก 5 ปี จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่งคงจำคุกจำเลยมีกำหนด 2 ปี 6 เดือน
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 26)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 28 แผ่นที่ 2)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว เป็นฎีกาเกี่ยวกับการใช้ดุลพินิจในการกำหนดโทษ ของศาลโดยเฉพาะ จึงเป็นฎีกาใน ปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 218 วรรคหนึ่ง ที่ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
